Wojna domowa na Ukrainie 25.12.2014r- 110 dzień rozejmu.

Stanowisko obronne ukraińskiego 18 batalionu 28 brygady zmechanizowanej pod Mariupolem.

Jak było do przewidzenia już wcześniej; pierwsza tura pertraktacji pokojowych w Mińsku, zakończyła się fiaskiem.

Na pół godziny przed północą zakończyła się wczoraj w Mińsku pierwsza tura pertraktacji pokojowych grupy kontaktowej ds. Ukrainy.

W rozmowach, które trwały ponad pięć godzin brali udział przedstawiciele Donieckiej Republiki Ludowej (DRL) w osobie Denisa Puszlina, Ługańskiej Republiki Ludowej (ŁRL), którą reprezentował Władysław Dejny i przedstawiciel reprezentujący stronę ukraińską, były prezydent tego kraju Leonid Kuczma.

Rozmowy toczyły się przy udziale szefowej OBWE, Heidi Taglivini i przedstawiciela strony rosyjskiej, ambasadora Rosji w Kijowie, Michaiła Zurabowa.

Celem wczoraj rozpoczętych rozmów miało być uzgodnienie szczegółów dotyczących uregulowania podpisanego podczas poprzednich pertraktacji we wrześniu br. tzw. Memorandum Mińskiego, które generalnie nie było przestrzegane.

Dlatego też przedstawiciele władz DRL i ŁRL, domagali się podczas obecnie toczącej się tury rozmów, aby strona kijowska zaczęła przestrzegać podpisanego przez siebie wcześniejszego porozumienia szczególnie w kwestii wycofania broni ciężkiej poza linię rozgraniczenia i tym samym zaprzestała ostrzału celów cywilnych oraz o faktyczne przeprowadzenie wymiany jeńców.

Sądząc po zdawkowych odpowiedziach przedstawicieli władz zbuntowanego Donbasu, można przyjąć, że obecna tura rozmów zakończyła się tym razem fiaskiem. Dowodem na to może być fakt, że strony nie uzgodniły terminu następnego spotkania, pomimo że sam ukraiński prezydent Petro Poroszenko podał w przeddzień mińskiego spotkania na swoim profilu na Twitterze informację, że kolejnym dniem pertraktacji pokojowych miał być piątek 26 grudnia.

Tak więc prawdziwą odpowiedź na to jaki jest stosunek kijowskiego rządu do obecnie prowadzonej tury rozmów uzyskamy już jutro, na podstawie tego czy takie spotkanie się odbędzie, czy też nie.

Mimo to, już dziś wynika jasno ze słów przekazanych dziennikarzom przez uczestniczącego w mińskich pertraktacjach szefa delegacji ze strony DRL, Denisa Puszlina, że nie uzgodniono terminu kolejnego spotkania.

A więc wczorajsze spotkanie w Mińsku zakończyło się jak na razie fiaskiem.

Jednocześnie o faktycznych intencjach ukraińskich władz może świadczyć postawa prokijowskich batalionów gwardii narodowej rozlokowanych w strefie rozgraniczenia w Donbasie, które nie dość, że nie przestrzegają podejmowanych po raz kolejny decyzji o zawieszeniu broni ale dodatkowo ostatnio zaczęły blokować napływającą od strony Ukrainy (czyli kontrolowanej przez kijowskie siły zbrojne) konwoje z pomocą humanitarną dla mieszkańców objętych wojną domową terenów.

Jak podaje w swoim ostatnim raporcie Amnesty International:

„Prokijowskie bataliony ochotników coraz częściej blokują konwoje z pomocą humanitarną dla ludności cywilnej na wschodniej Ukrainie kontrolowanej przez separatystów(….) Ukraińskie bataliony często działają na własną rękę, jak gangi rządzące się własnymi prawami. Należy je podporządkować. Odmawianie dostaw żywności ludności cywilnej poszkodowanej przez konflikt zbrojny jest sprzeczne z międzynarodowym prawem, a winni muszą być pociągnięci do odpowiedzialności prawnej”

Chodzi tu o to, że ukraińskie bataliony gwardii narodowej „Dniepr-1”, „Ajdar”, „Donbass”  i oddziały bojówek organizacji „Prawego Sektora” rozpoczęły blokadę jedenastu dróg od strony Ukrainy, które prowadzą do rejonu opanowanego przez siły powstańcze. Tym samym uniemożliwiają dostarczenie tam niezbędnej do przetrwania ludności cywilnej pomocy humanitarnej.

Jak uzasadnia tą bezprawną akcję jeden z dowódców ukraińskiego batalionu gwardii narodowej „Dniepr-1”, Władimir Manko:

„Nie mamy kontroli nad drugą strona (tj. opanowaną przez powstańców- dopisek mój). Jesteśmy z nią w wojnie i przelewamy naszą krew, równocześnie ich karmiąc”

Jak sadzę, te słowa tłumaczą wszystko, a szczególnie mentalność i sposób podejścia do sprawy oraz rzeczywiste pobudki jakie kierują postępowaniem tych, którzy dziś reprezentują obecne władze na Ukrainie.

Dlatego też dowodzi to również, że w dobie rozbudzonego skrajnego nacjonalizmu i nienawiści etnicznej oraz kulturowej przez ukraińskie władze po przeprowadzonym tam przewrocie rządowym na początku bieżącego roku, wszelkie inicjatywy pokojowe są z ich strony zwykłym wybiegiem taktycznym robionym pod przymusem międzynarodowej opinii publicznej.

Nie wróży to więc w przyszłości aby te władze były w jakikolwiek sposób zainteresowane w rozwiązaniu przy pomocy dialogu i kompromisu na drodze pokojowej sprowokowanego przez siebie konfliktu wewnętrznego.

Przy okazji warto porównać jak wyglądał Donieck przed rozpoczęciem się tam wojny domowej, a jak wygląda obecnie:

Oglądając te filmy i widząc tam skalę zniszczeń, nieszczęść ludzkich i postawę ukraińskich władz wobec tego, można zadać sobie pytanie:

Czy dziś możliwe jest na drodze pokojowej rozwiązanie tego konfliktu?

A teraz przejdę do relacji z kolejnego dnia wojny domowej toczącej się na południowo-wschodniej Ukrainie.

W dniu wczorajszym mimo trwających w Mińsku rozmów pokojowych nadal dochodziło na styku frontu do licznych incydentów zbrojnych.

I tak w rejonie lotniska donieckiego od strony miejscowości Piaski trwał sporadyczny ostrzał pozycji sił powstańczych prowadzony z ręcznej broni maszynowej przez stacjonujące w niej oddziały ukraińskiego wojska.

W rejonie miejscowości Gorłowka ukraińskie wojsko rozlokowane w okolicach Majorska przy użyciu różnych rodzajów broni ostrzeliwały stanowiska obronne sił powstańczych oraz teren kopalń nr. 6 i 7.

W tym samym rejonie ale z kierunku miejscowości Dzierżyńska ukraińskie wojsko ostrzeliwało północne przedmieścia Gorłówki. Liczba ofiar i straty nie są znane.

Nasiliły się walki w rejonie miejscowości: Grigoriewka, Nowomariewka, Sokolniki i Wiesołaja Gora, gdzie ukraińska artyleria ostrzeliwała pozycje sił powstańczych.

Słychać było strzały w okolicach miejscowości Jenakijewo.

W strefie frontu ługańskiego, na północny-zachód od Ługańska, ukraińska artyleria ostrzeliwała z rejonu miejscowości Sławianoserbska i Szczastie rozlokowane w okolicach Krimskoje, Prisziba i Smiełoje  stanowiska obrony sił powstańczych .

Tam też, ale na północny-wschód od Ługańska, w rejonie Stanicy Ługańskiej toczyły się intensywne walki- przy użyciu ciężkiej broni maszynowej i moździerzy- o most kolejowy na rzece Siewierskij Donieck:

Przedwczoraj na punkcie kontrolnym nr. 31 mieszczącym się przy drodze T1303 zajmowanym przez ukraińskie wojska doszło do wybuchu w wyniku którego zginęło sześciu ukraińskich żołnierzy. Prawdopodobnie eksplodował magazyn z amunicją w wyniku nieostrożnego obchodzenia się z bronią:

Wczoraj rano na stacji kolejowej „Zastawa-1” w Odessie nastąpiła silna eksplozja, której przyczyny oraz skutki do chwili obecnej nie są znane:

W nocy z środy na czwartek oszło do zamachu w centrum Charkowa w pobliżu sklepu z meblami przy ulicy Rimarskiej 5. Właścicielem sklepu jest osoba aktywnie wspierająca działania podejmowane przez ukraińskie siły zbrojne w ramach tzw. operacji antyterrorystycznej:

Do innego incydentu doszło wczoraj w Kijowie gdzie nieznany młody mężczyzna wrzucił granat ręczny do budynku Wierchownej Rady. Po tym incydencie zamachowiec zbiegł raniąc poważnie w trakcie ucieczki dwóch ścigających go funkcjonariuszy milicji:

Na koniec przypomnę sprawę z lipca tego roku gdy podczas wywiadu telewizyjnego przeprowadzonego w obozie dla uchodźców z Donbasu, uciekinierka ze Sławiańska, Galina Piszniak opowiedziała o tym, że była świadkiem ukrzyżowania przez ukraińskich żołnierzy kilkuletniego dziecka.

Jak na razie historia ta nie została w żaden sposób udowodniona i potwierdzona, bo jak wiemy Sławiańsk znajduje się nadal w rękach ukraińskich wojsk, które nie są zainteresowane w wyjaśnieniu tej sprawy, ale jednocześnie pomija się to co jest bardzo dobrze udokumentowane i jest niekwestionowanym faktem, a więc śmierć wielu dzieci zabitych podczas artyleryjskiego ostrzału, bombardowań, w wyniku wejścia na miny czy też podczas prób ucieczki.

O tych faktach nikt nie przypomina i nikt nie chce wiedzieć. Świat zachodni, który ciągle i uparcie dopomina się o poszanowanie praw i sprawiedliwość w tym przypadku nabrał wody w usta udając, że nic złego się nie dzieje.

Dlatego też przypomnę kilka faktów, które są szczelnie przykryte zasłoną milczenia.

Reportaż dokumentalny „O dziecku ze Sławiańska”:

Pozdrawiam.