Wojna domowa na Ukrainie 28.06.2015r.- 129 dzień od nowego rozejmu.

W zeszłym tygodniu zakończyło się spotkanie w Brukseli ministrów obrony narodowej państw członkowskich NATO. Warto przy tej okazji zastanowić się jakie skutki przyniesie ono dla pokoju światowego, a szczególnie dla pokoju w Europie.

A więc najważniejszą decyzją jaką podjęto na brukselskim spotkaniu było rozmieszczenie sprzętu i wojska bezpośrednio przy zachodnich granicach Rosji oraz zwiększenie liczby żołnierzy tzw. „szpicy” NATO.

Czy takie decyzje prowadzą do deeskalacji konfliktu czy też do dalszego zaostrzenia sytuacji międzynarodowej w rejonie Europy Środkowo-Wschodniej?

Odpowiedź na to pytanie jest oczywista i zaprzecza ona jednoczesnym deklaracjom przywódców świata zachodniego o tym, że to Rosja eskaluje napięcie w stosunkach międzynarodowych.

Co jest źródłem problemu, który prowadzi przywódców europejskich na drogę dalszego wyścigu militarnego z Rosją?

Oczywiście Zachód twierdzi, że spowodowane jest to odpowiedzią na działania podejmowane przez Rosję, zaś prawda jest taka, że to przywódcy zachodni w swej naiwności sądzili, iż dokonana przy ich pomocy rewolta w Kijowie nie napotka odpowiedzi ze strony Kremla.

Błąd zachodnich planistów polegał na tym, że uwierzyli, iż tanim kosztem sojusz NATO zbliży się po dokonanej prozachodniej rewolty na Ukrainie bezpośrednio ku południowo-zachodnim granicom Rosji i jednocześnie odetnie jej siłom morskim najbliższą drogę w rejon wschodniej części Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu.

W jakim celu zachodni planiści chcieli upiec te dwie pieczenie na jednym ruszcie?

Otóż celami strategicznymi dla przywódców zachodniego świata, są po pierwsze wzięcie pod pełną kontrolę państw leżących w obszarze Bliskiego Wschodu, a więc dokończenie rewolty tzw. Arabskiej Wiosny, w czym przeszkadza im broniący się skutecznie przed zewnętrzną agresją reżym w Syrii, no i oczywiście Iran, który jest celem ostatecznym wykonania tego planu. Po drugie najistotniejszym obecnym celem strategicznym jest takie osłabienie pozycji Rosji, aby jej znaczenie jako mocarstwa lokalnego ( a więc regionie europejsko-azjatyckim) zostało skutecznie podważone. Ten cel, i wybór Rosji jako jego ofiary, spowodowany jest poczuciem zagrożenia ze strony Chin, które same nie są tak groźne- w rozumieniu Zachodu- jak w sojuszu gospodarczo-politycznym z Rosją. Bo te dwa państwa razem są skuteczną barierą uniemożliwiającą dokończenie procesu zaprowadzania „nowego ładu światowego” pod przywództwem jednego globalnego hegemona, do czego pretendują Stany Zjednoczone z jego światem wartości.

Tak więc gdy skuteczny opór Syrii, jak i nieprzejednana postawa Iranu, spowodowały załamanie się części planu Zachód, pod naciskiem Stanów Zjednoczonych postanowił on wykonać krok dalej uderzając w sedno problemu, jakim dla niego jest istnienie niesterowalnej i niezależnej od niego Rosji.

Ten plan też w ostateczności okazał się tylko mrzonką, bo Rosja zachowując postawę aktywną, zniweczyła jego skutki.

I to spowodowało właśnie tak silne rozdrażnienie i panikę wśród przywódców świata zachodniego, że odkryli swoje głęboko skrywane oblicza pod maską gołąbków pokoju i przeszli do fazy otwartej eskalacji konfliktu.

Postawa taka nie jest przypadkowa, bo czas ich goni, a podstawową przyczyną pospiechu jest zbliżające się globalne bankructwo systemu jaki stworzono po II Wojnie Światowej.

Tak więc, gdy jeszcze Stany Zjednoczone zachowują swoją dominującą pozycję militarną na świecie, jest to dla Zachodu ostatnia szansa przed spodziewanym upadkiem, aby uniknąć jego skutków.

Na koniec można zadać sobie pytanie: czy wobec tej sytuacji Rosja musi cokolwiek robić aby wygrać?

Otóż nic nie musi, wystarczy, że zabezpieczy się skutecznie przeciwko ewentualnej agresji militarnej stosując taktykę odstraszania wobec potencjalnych agresorów, bo reszty dokona za nią czas.

Podobnie sytuacja wygląda w mini skali czym jest w tym globalnym konflikcie Donbas, bo tam także wystarczy cierpliwie czekać unikając przy tym dalszych ofiar, gdyż agresor wcześniej czy później musi zbankrutować.

To wszystko razem wywołuje tak wściekłe i bardzo znamienne reakcje przywódców świata zachodniego, którzy wreszcie zrozumieli, że zostali pokonani własną bronią, nie biorąc wcześniej pod uwagę oczywistego faktu, że „kto mieczem wojuje sam od niego zginie”.

Pytaniem ostatnim w tej sytuacji jest tylko takie: czy wiedząc o przegranej nie zdecydują się- ci co naprawdę rządzą „wolnym światem”- na samobójczy odruch jego unicestwienia?

Na tym retorycznym pytaniu  kończę wstęp i przechodzę do relacji z kolejnego dnia wojny domowej na południowo-wschodniej Ukrainie.

 

W późnych godzinach wieczornych ukraińska artyleria ostrzeliwała donieckie osiedla Oktjabrskie i Putiłowskie oraz Aleksandrowkę leżącą na zachodnich obrzeżach Doniecka. Kolejny ostrzał na cele cywilne osiedla Oktjabrskiego nastąpił w późnych godzinach nocnych, powodując straty materialne gdyż kilka pocisków spadło na garaże uszkadzając je. Ofiar wśród ludności cywilnej jak na razie nie zgłoszono.

Toczyły się nadal potyczki przechodzące momentami w regularne walki w rejonie osiedla Marinka, gdzie ukraińskie wojsko bezskutecznie usiłuje odzyskać kontrolę nad całym terenem tej miejscowości, a po osiągnięciu tego celu mając możliwość uzyskania dogodnych pozycji wyjściowych przed atakiem na mieszkalną część Doniecka w jego zachodniej części..

Nadal w miejscowości Piaski, leżącej w kierunku na zachód od donieckiego lotniska toczą się sporadyczne walki, głównie sprowokowane ostrzałem moździerzami i różnego typu bronią ręczną przez wojsko ukraińskie, na pozycje obronne sił powstańczych. Powstańcy w tym rejonie generalnie powstrzymują się od odpowiedzi na ostrzał ze strony ukraińskiej:

Podobna sytuacja utrzymuje się na północnych i wschodnich obrzeżach terenu lotniska w rejonie miejscowości Opytnoje i Spartakus. Tam też ukraińska artyleria ostrzeliwuje pozycje sił powstańczych przy pomocy artylerii:

Również późnym wieczorem i w nocy zostały ostrzelane przez ukraińską artylerię z kierunku miejscowości Dzierżyńsk i Wierchnietoreczkowa dzielnice mieszkaniowe w Gorłówce: Głubokaja i Biessarabka. Łącznie ostrzał Gorłówki trwał około dwóch godzin, w wyniku czego na terenie kopalni nr. 6/7 zginął jeden cywil

Z rejonu miejscowości Berdiańsk ukraińskie wojsko ostrzeliwało przy użyciu artylerii miejscowość Sachanka. Powstańcy odpowiedzieli ogniem na pozycje ogniowe ukraińskiej artylerii.

Natomiast podczas ostatnich walk w rejonie miejscowości Szirokino ukraińskie wojsko poniosło znaczne straty w sile żywej: 28 rannych żołnierzy i 7 zabitych:

W rejonie ługańskiej części frontu ukraińska artyleria przy użyciu moździerzy kaliber 120 mm, wczoraj w późnych godzinach nocnych i dziś wcześnie rano, przeprowadziła ostrzał miejscowości: Żiełtoje i z kierunku Popasnej miejscowości Pierwomajs, gdzie przy ulicy Makarenki został uszkodzony główna sieć gazowa.

W rejonie ługańskim na zachód od Szczastie w rzece Sewierskij Doniec na wysokości miejscowości Rajewka znajdowały się zwłoki w daleko posuniętym stanie rozkładu ukraińskiego żołnierza. Ten fakt zgłosili okoliczni mieszkańcy lokalnemu dowództwu wojsk powstańczych. Gnijące zwłoki od kilku miesięcy unosiły się na wodzie przy brzegu rzeki od strony kontrolowanej przez ukraińskie wojsko. Po wydobyciu szczątków ukraińskiego żołnierza okazało się, że był on oficerem, zaś śmierć nastąpiła w wyniku postrzałów z ręcznej broni palnej. Oczywiście ukraińskim żołnierzom nie przeszkadzał fakt, że gnijące zwłoki ich towarzysza broni zalegają w rzece od kilku już miesięcy. Za nich musieli wykonać tą humanitarną pracę powstańcy narażając przy tym swoje życie, bo jak wspomniałem wcześniej zwłoki znajdowały się tuż przy brzegu od strony kontrolowanej przez wojsko ukraińskie, (film +18):

Daniel Hamilton opublikował na swoim profilu na Twitterze informacje dotyczące skali zaangażowania się Rosji w konflikt na Ukrainie:

https://twitter.com/danielrhamilton/status/614739867164127232

Na koniec kilka zdjęć:

Wczoraj w Doniecku odbyły się uroczystości Dnia Młodzieży.

I jeszcze kilka aktualnych filmów:

Pozdrawiam.