Wojna domowa na Ukrainie 3.01.2016r.- 318 dzień od nowego rozejmu.

Ukraińskie siły zbrojne przygotowują sprzęt do standardów NATO.

Głównymi warunkami umowy o strefie wolnego handlu podpisanego z Ukrainą przez UE, która weszła w życie 1 stycznia 2016 roku, jest prawie całkowita rezygnacja z ceł oraz uproszczenie wymiany handlowej w wyniku przystosowania ukraińskiego prawa do tego jakie obowiązuje w krajach unijnych.

Umowa ta ma także zabezpieczyć swobodny przepływ kapitału oraz stworzyć równe warunki konkurencji, oczywiście stanie się tak gdy władze ukraińskie skutecznie wyeliminują korupcję, która obecnie jest najpoważniejszym ograniczeniem dla chcących wejść na tamtejszy rynek firm z krajów UE.

A z tą walką jak wiadomo jest obecnie bardzo poważny problem, bo zamiast ograniczenia korupcji nastąpił jej w ciągu ostatnich dwóch lat dynamiczny wzrost.

Pierwszym efektem wejścia w życie umowy o strefie wolnego handlu jest zamknięcie od dnia 1 stycznie 2016 roku rynku Wspólnoty Niepodległych Państw (WNP), dla towarów pochodzących z Ukrainy. Wynika to z tego, że wcześniej podpisana przez Ukrainę umowa o wolnym handlu w ramach WNP umożliwiała sprzedaż większości ukraińskich towarów praktycznie bez cła, a więc w momencie wejścia w życie podobnej umowy handlowej z UE, za pośrednictwem Ukrainy mogłyby trafiać do strefy WNP pochodzące z krajów UE produkty, które byłyby nieoclone, a więc bardzo konkurencyjne cenowo wobec tych, które są produkowane na terenie WNP. Taka sytuacja doprowadziłaby do deregulacji rynku wywołując problemy u producentów z krajów WNP, gdzie na przykład sama Rosja w wyniku umowy DCFTA podpisanej przez Ukrainę z UE tracić by miała około 3,5 mld dolarów rocznie.

Natomiast Ukraina, w wyniku zerwania relacji handlowych z Rosją już straciła w porównaniu z 2013 rokiem jedną trzecią całości swoich wpływów z eksportu, co wynosi około 25 mld dolarów, czego dowodem są obecnie bardzo poważne problemy budżetowe Ukrainy, gdyż w roku ubiegłym ukraiński eksport do Rosji osiągnął poziom tylko 2,9 mld dolarów, w więc niemalże spadł o 90% w odniesieniu do tego jaki osiągano jeszcze dwa lata temu.

Oczywiście współpraca gospodarcza z Zachodem po 2014 roku, kiedy to dokonano zamachu stanu w Kijowie, nie zrekompensowała strat wynikłych z drastycznego ograniczenia relacji gospodarczych z WNP oraz utraty istotnej części swoich zdolności produkcyjnych w wyniku powstania w Donbasie, dlatego też aby Ukraina dalej mogła funkcjonować niezbędna stała się międzynarodowa pomoc finansowa dla tego kraju. Choć i tak jest ona nie wystarczająca, umożliwiając tylko podtrzymanie przy życiu pacjenta w stanie agonalnym.

Wynika to ze struktury ukraińskiego przemysłu, który oparty jest na produkcji żelaza i stali, w czym Ukraina zajmowała ósme miejsce na świecie oraz eksporcie tychże produktów, gdzie już zajmowała piąte miejsce na świecie.

Kolejne istotne miejsce w gospodarce ukraińskiej stanowił sektor paliwowo-energetyczny, a w tym przerób ropy naftowej i produkcja energii elektrycznej. Te sektory również, poza zaspakajaniem potrzeb wewnętrznych, kierowały swoje nadwyżki na Wschód, bo Zachód nie był zainteresowany ich zakupem.

Pod względem udziału w PKB i zatrudnieniu jednym z najważniejszych sektorów ukraińskiej gospodarki jest również produkcja rolno-spożywcza, która wcześniej przynosiła 20% dochodu z eksportu.

Tak więc zerwanie relacji handlowych z WNP stanowi obecnie bardzo poważny problem dla ukraińskiej gospodarki, bo nie mając możliwości zbycia tam swoich produktów, wywołało to pogłębienie kryzysu, zamykania zakładów i wzrostu bezrobocia, przy jednoczesnym gwałtownym załamaniu się wpływów PKB i gwałtownym wzroście kosztów życia ukraińskiego społeczeństwa.

Jednocześnie UE nie ma możliwości i potrzeby zakupu jakichkolwiek ukraińskich produktów, bo obecnie- podobnie jak Ukraina, w wyniku nałożonego embarga na handel z Rosją- sama ma problem ze zbyciem swoich nadwyżek, co już dziś wywołuje protesty wśród tamtejszych przedsiębiorców i producentów rolnych.

Dlatego też UE chce choćby w części zastąpić straty, wynikające z ograniczenia wymiany gospodarczej z Rosją, eksportem swoich produktów na Ukrainę, a umowa o strefie wolnego handlu ma to zadanie ułatwić i jednocześnie zmniejszyć jego koszty liczone poprzednio w setkach milionów euro rocznie.

Oczywiście docelowo umowa DCFTA może zadziałać na zasadzie bumerangu i kiedyś eksport produktów ukraińskich do krajów UE zacznie rosnąć, rekompensując w ten sposób utratę wpływów z wymiany handlowej i współpracy gospodarczej z krajami WNP, ale w tym czasie- zanim efekt ten miałby nastąpić- możliwe jest kompletne wcześniejsze załamanie się gospodarki ukraińskiej i wejście na miejsce podmiotów ukraińskich przedsiębiorców z UE.

Wtedy też nastąpi zasada odwróconego bumerangu, polegająca na tym, że  do Europy zachodniej wracać będą tylko zyski z inwestycji dokonanych przez firmy zachodnie w czasie kryzysu na Ukrainie, zaś sama Ukraina pomimo wzrostu wskaźników gospodarczych nie odniesie z tego tytułu spodziewanych korzyści stając się konsumentem europejskiej wymiany handlowej w wyniku czego ukraińskie społeczeństwo nie odczuje dobrodziejstw współpracy z UE, zaś jego sytuacja może się nie pogorszy, ale również na pewno się nie poprawi.

Mimo to ukraiński prezydent Petro Poroszenko jest pełen optymizmu, mówiąc przy okazji szczytu UE przed Bożym Narodzeniem, że:

„Ukraina ma pełną świadomość spodziewanych dla gospodarki strat i jest gotowa ponieść cenę wolności i opowiedzenia się za Europą”

Tylko, czy społeczeństwo ukraińskie w imieniu którego on się wypowiada jest tego świadome i poinformowane o kosztach jakie będzie musiało ponieść, za enigmatyczną „cenę wolności”?

Oczywiście słowa te łatwo jest wypowiadać komuś kto jest jednym z najbogatszych ludzi na Ukrainie, i którego majątek nie skurczył się w ciągu ostatnich dwóch lat, a jeszcze nawet się zwiększył, zaś współpraca w ramach wymiany handlowej z krajami UE będzie tylko mu służyć, dodatkowo zwiększając możliwości sprzedaży tam swoich produktów.

Tak właśnie wygląda w praktyce ta współpraca z UE, gdy dla korzyści niewielkiej grupy osób przehandlowuje się całe kraje z dobrodziejstwem ich inwentarza, nie martwiąc się do jakich to skutków społecznych ona prowadzi.

***

Na tym kończąc ten wstęp, przechodzę teraz do relacji z kolejnego dnia wojny domowej na południowo-wschodniej Ukrainie.

W miarę zbliżania się do prawosławnych Świąt Bożego Narodzenia, które w tym roku rozpoczną się 7 stycznia, sytuacja w Donbasie zaczyna się powoli uspokajać.

I tak ani władze DRL i ŁRL nie zgłaszały jak dotychczas żadnych poważniejszych incydentów militarnych w strefie frontu, ale również strona ukraińska nie przekazała na ten temat informacji.

Do lokalnego incydentu doszło tylko w okolicy w okolicy miejscowości Pietrowskoje, gdzie ukraińscy żołnierze oddali dziesięć strzałów z broni snajperskiej raniąc dwóch powstańców. Ofiar wśród ludności cywilnej nie było.

Można z tego rozumieć, że na froncie ma miejsce obecnie wyjątkowy spokój, który jest pierwszym takim dniem od początku wojny w Donbasie.

Pomimo to, jak poinformował rzecznik MON DRL Edward Basurin, w najbliższym czasie ukraińska Służba Bezpieczeństwa planuje przeprowadzenie operacji zastraszenia ludności cywilnej w miejscowości Kurdjumówka leżącej na północ od Gorłówki. Operacja ta ma być przeprowadzona pod pretekstem działań porządkowych wobec osób podejrzewanych o sprzyjanie separatyzmowi.

***

Według informacji do jakich dotarł „CyberBerkut” ukraińskie władze zezwoliły na użycie do działań militarnych radzieckiego sprzętu wojskowego jaki pozostawiono w 1986 roku w strefie ochronnej elektrowni atomowej w Czarnobylu.

Między innymi „technika” wojskowa pochodząca z tego źródła wykorzystywana była podczas walk w rejonie Debalczewa w zimę ubiegłego roku. Jak wykazały badania jednego z czołgów rozbitych podczas walk, wykazywał on radioaktywność 15 razy przekraczającą dopuszczalną normę. A więc używanie takiego sprzętu powodowało przede wszystkim zagrożenie dla zdrowia jego obsługi, co celowo było ukrywane przez ukraińskie dowództwo wojskowe wobec żołnierzy biorących udział w tzw. operacji ATO.

Nie wykluczone, że sprzęt pochodzący z Czarnobyla znajduje się obecnie w użyciu na innych odcinkach frontu w Donbasie.

Na koniec kilka zdjęć:

Powyższe zdjęcia mają być dowodem przedstawionym przez stronę ukraińską na to, że w Donbasie są rosyjscy żołnierze. Pierwsze i drugie zdjęcia od góry pochodzić mają z Jasinuwatej, dwa kolejne w Kirowsku, a ostatnie z Doniecka. Tylko jak oni odczytali z tych zdjęć, że na nich są rosyjscy żołnierze?

I jeszcze kilka aktualnych filmów:

***

Pozdrawiam.