Wojna domowa na Ukrainie 25.07.2016r.- 520 dzień od nowego rozejmu.

Ukraiński punkt kontrolny pod Mariupolem wczoraj.

Według niemieckiej prasy: „Kandydaci w USA- wybór między dżumą a cholerą”.

Już miesiąc temu niemiecki „Nuernberg Nachrichten” napisał, że „jest to wybór jak między dżumą a cholerą: Donald Trump, ekscentryczny multimiliarder i telewizyjny pajac, wykrzykujący rasistowskie i szowinistyczne slogany i chcący załatwić kryzysy na świecie przy pomocy pały. I Hillary Clinton, o której mówi się, że ma więcej politycznego doświadczenia niż każdy inny dotychczasowy konkurent i byłaby pierwszą kobietą w Białym Domu, ale nie potrafi rozpalić w ludziach ognia i ma wielkie problemy ze swoją wiarygodnością. Czy to jest to maksimum, jakie ma do zaoferowania ‘najwspanialszy naród świata’? Obojętnie, kto wygra te wybory 8 listopada, historycy ostatecznie będą mogli powiedzieć, że ten dzień w decydujący sposób przyczynił się do zmierzchu mocarstwa, jakim były Stany Zjednoczone. A reszta świata odczuje to równie boleśnie”

Jeszcze wcześniej, bo w marcu tego roku inny niemiecki dziennik, „Die Zeit” z Hamburga napisał „partia (republikańska– dopisek mój) wpadła w panikę. Nie ma środków, by zatrzymać potwora, którego sama stworzyła. Republikanie nie mogą nawet ustalić między sobą wspólnej linii postępowania, by powstrzymać to najgorsze: kandydaturę tego człowieka czy wręcz jego prezydenturę. Musieliby oni przyznać się do błędów politycznych, które umożliwiły powstanie takiego fenomenu jak Trump. Zamiast tego przypatrują się sparaliżowani, jak ciągnie on partię w przepaść. To, co uważano za niemożliwe, stało się realne: republikański elektorat wyśle Donala Trumpa na pojedynek o Biały Dom”

W tym samym czasie przez prasę niemiecką przetoczyła się podobnie brzmiąca retoryka, i tak w „Allgemeine Zeitung” napisano, że: „we współczesnym społeczeństwie może zdarzyć się, że rasistowski clown dysponujący miliardami pcha się po chamsku wspina się na wyżyny polityki. Tak myślano. Przypadek Trumpa jest ostrzeżeniem i zobowiązaniem dla wszystkich polityków wolnego świata, którzy mają odrobinę zdrowego rozsądku: pracujcie, dajcie z siebie wszytko, traktujcie obywateli z powagą nie tylko teraz w potrzebie, lecz także w przyszłości, by faszyzm nie rozprzestrzenił się jak zaraza. Stany Zjednoczone powinny pamiętać o swoich korzeniach, o prezydentach takich, jak Jerzy Waszyngton, Abraham Lincoln. Trump ich następcą? To absurd”

Natomiast „Frankfurter Rundschau” przewiduje, że „Trump swoimi wstecznymi i autorytarnymi hasłami oraz brakiem koncepcji politycznej niszczy nie tylko szanse republikanów na ponowne wejście do Białego Domu, lecz także ich polityczną przyszłość. Jednak to wszystko nie jest powodem do triumfu dla demokratów. Hillary Clinton nie będzie miała łatwego zadania. Jak dotąd jednym z haseł jej programu wyborczego jest chęć kontynuowania polityki Baracka Obamy. Jednak podobnie jak on Clinton nie znalazła sposobu na zjednoczenie spolaryzowanego społeczeństwa Stanów Zjednoczonych. Trump chce uczynić z Ameryki silny kraj, lecz nie mówi, jak chce tego dokonać. Jedno jest pewne, że w razie potrzeby zrobi to na koszt mniejszości. Doprowadzi on do jeszcze większego niż dotąd podziału społeczeństwa. Hillary Clinton będzie musiała pokazać w kampanii wyborczej, jak chce wpłynąć na rozwój społeczny i ekonomiczny, tak, by znowu więcej mieszkańców Stanów Zjednoczonych miało lepsze perspektywy materialne. Mówienie ‚tak dalej’ nie wystarczy. W przeciwnym razie Donald Trump będzie mógł w wyborach łatwo rozprawić się ze swoim przeciwnikiem”.

Obecnie fala krytyki w niemieckich mediach nie uległa szczególnemu złagodzeniu i jak zauważa „Der Tagesspiegel”:  „kandydatura Trumpa to mane, tekel, fares. To próba łatwego rzekomo rozwiązania wszystkich możliwych problemów poprzez ich celowe, drastyczne wyolbrzymianie i upraszczanie. Kto tak mówi, ten niechybnie musi być Zbawicielem. Przerażające jest, że tak wielu ludzi daje się na to nabrać. Nie tylko w Ameryce i nie tylko w Niemczech”

Zaś wg. „Frankfurter Allgemeine Zeitung”: „w geście rozpaczy umiarkowani Republikanie, po zdominowaniu przez Trumpa tej partii, optowali za jego kandydaturą argumentując, że wymogi stawiane prezydentowi sprawią, że demagog Trump się im podda. Trump jest przedsiębiercą, więc jako prezydent powinien stać się pragmatykiem. Innymi słowy sami przyznają, że ich kandydat nie wywiąże się ze składanych chojnie obietnic. Byłoby lepiej, gdyby zastanowili się nad tym, co im powiedziała pisarka Maya Angelou, cytująca uszczypliwą opinię Hillary Clinton o Trumpie: «Jeśli ludzie pokazują innym jacy są, to ci im wierzą». Trump nie ukrywa swego narcyzmu, skłonności do autorytaryzmu, ani też populizmu. Zapewne taki jest. Dlatego na konwencji Partii Republikańskiej w Cleveland nie mógł jej zjednoczyć,a tym bardziej nie uda mu się zjednoczyć głęboko podzielonej Ameryki. Tymczasem właśnie tego potrzebuje Ameryka, żeby uporać się ze swoimi problemami”

Wtóruje tej opinii „Berliner Zeitung”, który pisze, że: „Partii Republikańskiej w USA grozi rozpad, ale jej czołówka wciąż wzbrania się przyjąć to do wiadomości. Można to zrozumieć, kiedy widzi się w jaki brutalny sposób Trump ją zdominował, i jak bardzo było to dla niej bolesne. Ale na dłuższą metę nie da ukryć, że Grand Old Party jest rozdarta, pogrążona w kryzysie i przypomina bezradną gromadę ludzi, których łączy jedynie nadzieja, że w listopadzie, po ośmiu latach bycia w opozycji, znowu będzie miała swojego prezydenta. Ale przegrana Trumpa w jesiennych wyborach prezydenckich oznacza koniec tej partii w takiej postaci, w jakiej ją znamy”

W podobnym tonie ukazały się też artykuły w „Kölner Stadt-Anzeiger”: „z partii Abrahama Lincolna i Ronalda Reagana Republikanie stali się komitetem wyborczym Donalda Trumpa. Tymczasem już dziś wiadomo, że Trump już ich więcej nie potrzebuje w jesiennych wyborach. Zdominował i podbił partię, która poddała się bez walki jego pustosłowiu i demagogii i z partii optymizmu i sukcesu stała się partią wielkiej katastrofy”.

I w „Ludwigsburger Kreiszeitung”: „To, co Trump zaoferował było czystą bezczelnością. Jego wizja przyszłości budzi przerażenie. Jest demagogiem i podżegaczem. Można mieć tylko nadzieję, że wyborcy to dostrzegą, iż e Hillary Clinton nie popełni teraz większych błędów i dostanie się do Białego Domu. W przeciwnym razie można lękać się o przyszłość Ameryki i świata”.

Jak z powyższego wynika: niemieckie media mianujące się czwartym filarem demokracji, nie rozumieją jednej podstawowej sprawy, że kto zostanie prezydentem w USA zależy wyłącznie od woli wyborców, zaś oni podejmują suwerenną decyzję w oparciu o program jaki kandydat przedstawił w swojej kampanii wyborczej oraz kierując się jego walorami osobistymi i wcześniejszymi dokonaniami, nie koniecznie tylko na polu politycznym.

Jeśli uznamy, że głos niemieckiej prasy jest głosem jej społeczeństwa, to należy zastanowić się co ich tak bardzo niepokoi, że wolą widzieć na stanowisku prezydenta Stanów Zjednoczonych zakłamaną i skorumpowaną kobietę, ale za to przewidywalną. Zamiast kogoś kto według nich jest demagogiem, szkodnikiem czy też po prostu zwykłym pajacem.

Czy ocena Donalda Trumpa dokonana przez niemieckie media jest rzetelna i sprawiedliwa, przekonamy się niebawem.

***

Na tym kończąc ten wstęp, przechodzę teraz do relacji z kolejnego dnia wojny domowej na południowo-wschodniej Ukrainie.

Nadal w Donbasie utrzymuje się podwyższony stan napięcia militarnego spowodowany działaniami podejmowanymi przez ukraińskich żołnierzy. Z tym, że zauważalne jest stabilizowanie się tych działań na stałym poziomie. Czyli nastąpił kolejny klincz, a wojska ukraińskie uwikłały się w walki pozycyjne nie osiągając żadnej korzyści strategicznej.

I tak, w nocy pomiędzy godzinami 21:30, a 23:30, ukraińskie wojsko przeprowadziło bardzo intensywny ostrzał dzielnicy przemysłowej miejscowości Jasinowata przy użyciu ciężkiej artylerii kaliber 152 i 122 mm. Łącznie w tym czasie spadło w tym rejonie 42 pociski kaliber 152 mm i 27 pocisków 122 mm. Nie ma ofiar wśród ludzi.

Poza tym ukraińscy żołnierze prowadzili ostrzał przy użyciu moździerzy kaliber 120 i 82 mm w rejonie Spartakusa, Wasilewki, osiedla Trudowskie koło Doniecka, okolicach lotniska, Sachankę, Komiternowo i Leninskoje. Łącznie w tych dwóch rejonach spadło na teren DRL 295 pocisków moździerzowych. Natomiast w wyniku nocnego ostrzału miejscowości Komiternowo zostały ranne dwie osoby cywilne: 70-letnia kobieta i 30-letni mężczyzna.

Do walk dochodziło w rejonie Mariupola, gdzie w ich  wyniku zginąć miało 4 ukraińskich żołnierzy, w rejonie Szirokina, Gnutowa, Talakiewki i Komiternowa oraz Nowogrigoriwki.

 

 

***

Ukraiński minister Polityki Informacyjnej Jurij Stec uważa, że po przyjęciu przez polski parlament ustawy o ludobójstwie na Wołyniu musi teraz nastąpić jakiś dialog w tej sprawie:

„To nie była najsłuszniejsza decyzja podjęta w ciągu ostatniego roku, czy też nawet dwóch-trzech-czterech, która została podjęta przez polski Sejm. Obecnie pole do manewru jest bardzo proste- to dialog między dyplomatami Ukrainy i Polski. Do niczego dobrego podobne decyzje nie prowadzą, i dlatego powinny one być poddane dyskusji między Polską a Ukrainą. Nie sądzę, żeby decyzja podjęta przez polskich polityków była słuszna, bo to jest kwestia do rozwiązania przez dyplomatów”.

A więc kolejny przedstawiciel ukraińskiego establishmentu politycznego Ukrainy jasno daje do zrozumienia, że przyjęta przez Polski Sejm uchwała, w której uznano rzeź wołyńską za zbrodnię ludobójstwa, jest błędem. Nie rozumie tylko on, podobnie jak jego koledzy, że ze zbrodniarzami się nie dyskutuje, a jedynie oskarża jeśli sami nie potrafią przyznać się do swoich zbrodni. Może ten czas oczekiwania tego kiedy wreszcie naród ukraiński przyzna się do swoich zbrodni i poprosi o ich przebaczenie po prostu minął, szczególnie gdy obecnie następuje jawna gloryfikacja twórców i wykonawców zbrodniczej ideologii.

 

Na koniec kilka zdjęć:

 

W Odessie ukraińska bohaterka narodowa Nadieżda Sawczenko została obrzucona jajkami.

I jeszcze kilka aktualnych filmów:

 

***

 

Pozdrawiam.