Wojna domowa na Ukrainie 27.07.2016r.- 522 dzień od nowego rozejmu.

Ukraińskie klimaty- czyli ich droga ku Europie.

Jeszcze nie tak dawno temu niemieckie media mocno zatroskane były nad dalszym losem Partii Republikańskiej w USA, a okazuje się przy okazji konwencji Partii Demokratycznej, że to ona wymaga natychmiastowej reanimacji.

Pierwszy dzień konwencji krajowej Partii Demokratycznej upłynął pod znakiem rozwścieczonych delegatów Berniego Sandersa, buczących na każdą wzmiankę o Hillary Clinton.

Przypomnę, że na kilka dni przed konwencją demokratów w Filadelfii, portal WikiLeaks opublikował wykradzione z poczty maile działaczy Partii Demokratycznej, z których wynikało, że wierchuszka tej partii robi wszystko, aby to Hilary Clinton a nie Bernie Sanders zdobyła partyjną nominację na kandydata na prezydenta.

Równolegle z tą akcją wyemitowany został film pt. „Clinton Cash”, w którym sformułowano bardzo poważne zarzuty korupcyjne przeciwko Hilary Clinton.

Wcześniej Bernie Sanders- kandydat demokratów na prezydenta, który w swej kampanii programowo będący w opozycji do Hilary Clinton oraz establishmentu politycznego demokratów, poparł jej kandydaturę na konwencji i zaapelował do swoich zwolenników aby na niż oddali swój głos.

Wszystko to doprowadziło dość znaczną grupę delegatów na konwencję z frakcji Sandersa w liczbie około 1900, do zademonstrowania tam swojego niezadowolenia.

Kierownictwo partii wpadło w panikę.

Od rana robiono wszystko, by obłaskawić delegatów. Szefowa komitetu krajowego, Debbie Wasserman-Schultz, ogłosiła swoją rezygnację. To przede wszystkim ona była obwiniana o faworyzowanie Clinton i sabotowanie Sandersa. Na marginesie – Wasserman-Schultz, przyjaciółka Clinton, natychmiast otrzymała posadę w jej sztabie.

Celem udobruchania delegatów partia wystosowała również przeprosiny, w których kajała się przed wyborcami senatora.

Sam Bernie Sanders spotkał się przed konwencją ze swoimi delegatami, ale gdy zaczął przekonywać, że głosowanie na Hillary Clinton jest konieczne do powstrzymania Donalda Trumpa, został wybuczany.

Tuż przed konwencją ogłoszono, że partia w kolejnych prawyborach zmniejszy liczbę tzw. superdelegatów o dwie trzecie. Superdelegaci, czyli prominentni działacze niezwiązani wolą wyborców, byli obiektem ataków zarówno Sandersa, jak i jego zwolenników. Mieli bowiem możliwość wpływania na wynik prawyborów, co stanowiło mało demokratyczne rozwiązanie.

Sztab wyborczy senatora przez cały dzień rozsyłał do swoich delegatów rozpaczliwe sms-y, by powstrzymali się od burzących jedność demokratów zachowań.

Wszystkie te zabiegi zdały się na nic.

Od samego początku delegaci Sandersa jasno i głośno wyrażali swoją wściekłość na partię i na Clinton. Chaotyczną konwencję transmitowały wszystkie telewizje.

Tak pęka na oczach publiki obraz monolitu Partii Demokratycznej, której gro członków jest przeciwko jej kierownictwu z Hilary Clinton jako- oficjalnej już kandydatce tej partii- na urząd prezydenta.

Czyż trzeba więcej dowodów na to, że to demokraci mają kłopoty a nie republikanie, więc niemiecka troska o zachowanie jedności tej partii, była tylko fałszywą troską, mającą na celu ukrycie tego co się złego dzieje w Partii Demokratycznej pod przywództwem znajomych i przyjaciół Hilary Clinton.

Dodam, że w USA mają już podejrzanego o włamanie na pocztę kierownictwa Partii Demokratycznej, ma nim być prezydent Rosji Władymir Putin, bo to na jego zlecenie działali hakerzy.

Dziennik „Washington Post” pisze w poniedziałek, że szef kampanii Hillary Clinton, Robby Mook oskarżył rząd Rosji o zaaranżowanie ujawnienia maili z serwera Krajowego Komitetu Partii Demokratycznej (DNC), żeby wesprzeć kampanię prezydencką.

Nie tylko zresztą on jeden, bo nawet posunął się do tego oskarżenia urzędujący prezydent Barack Obama.

Jeszcze tylko krok, a „demokracji” spod ciemnej gwiazdy obwołają Donalda Trumpa „szpionem Putina” 🙂

Sprawą zajęło się już FBI, których rzecznik  poinformował w poniedziałek o wszczęciu dochodzenia ws. włamania hakerów na serwery Krajowego Komitetu Partii Demokratycznej (DNC), co w konsekwencji doprowadziło do ujawnienia treści niektórych e-maili amerykańskich polityków.

Ciekawe, że nikt nie mówi o tym, że kierownictwo Partii Demokratycznej zachowało się niewłaściwie faworyzując Clinton, tylko robi się aferę z faktu ujawnienia tego nieetycznego i niedemokratycznego procederu?

Jak widać nie tylko kierownictwo Partii Demokratycznej, ale także pierwsza dama i sam prezydent Stanów Zjednoczonych włączyli się w kampanię popierają Hilary Clinton na urząd prezydenta. Ciekawe czy ten wysiłek da jakieś rezultaty?

A teraz, zgodnie z wczorajszą zapowiedzią, postaram się wyjaśnić, dlaczego demokraci i ci którzy za nimi stoją tak bardzo nienawidzą Donalda Trumpa, że posuwać się zaczęli do tak brutalnych metod walki o utrzymanie swojej władzy?

Jak wiadomo Donald Trump nie ma jakiegoś spójnego programu wyborczego, przedstawia on tylko swój zdroworozsądkowy punkt widzenia na palące problemy nurtujące społeczeństwo amerykańskie i co oczywiste większość z nich jest akceptowana.

Dlatego też w pierwszym rzędzie oskarżono Donalda Trumpa o to, że jest demagogiem, a obecnie przyszywa mu się łatkę „rosyjskiego szpiona”.

Przypomnę, że Donald Trump ogłosił swoją kandydaturę w czerwcu 2015 r. Od początku też wzbudzał kontrowersje, które przyniosły mu rozgłos i rozpoznawalność, a ostatecznie doprowadziły do zwycięstwa w prawyborach Partii Republikańskiej. W swojej kampanii koncentrował się głównie na polityce wewnętrznej i krytykował poczynania poprzedników za pomocą bardzo ogólnych,ale nośnych,  haseł. Dopiero w marcu br. wyraźniej określił swoją wizję polityki zagranicznej, przedstawił też grupę swoich doradców. Spowodowało to zmianę tonu kampanii, jednak nie wyeliminowało z niej kontrowersji.

Wtedy to Trump przedstawił swoją wizję polityki zagranicznej w przemówieniu wygłoszonym 27 kwietnia 2016 r. w think tanku „Center for the National Interest”, przedstawiając tam doktrynę „America First” („Na pierwszym miejscu jest  Ameryka” lub „Ameryka przede wszystkim”), co dobrze oddaje jego izolacjonistyczne przesłanie. Stwierdził, że jego głównym celem będzie odbudowa siły gospodarczej USA, ponieważ od tego zależą pozycja Stanów Zjednoczonych na świecie i ich bezpieczeństwo.

Trump w swoich wypowiedziach podważa dotychczasową politykę współpracy z sojusznikami. Kwestionuje dążenie do zapewniania bezpieczeństwa innym krajom na koszt USA. Dopuszcza przy tym możliwość wycofania się ze wspierania Korei Południowej.

Jednocześnie zapowiada zwiększenie obecności militarnej Stanów Zjednoczonych w Azji (co stoi w sprzeczności z groźbą wycofania amerykańskiego wsparcia dla Korei Płd. czy Japonii i zmniejszenia aktywności międzynarodowej). Ma to być odpowiedź na budowę przez Chiny sztucznych wysp na Morzu Południowochińskim.

Kandydat Republikanów mówi o konieczności sprawiedliwszego podziału zobowiązań (burden-sharing), czyli przeznaczaniu przez każdy kraj członkowski co najmniej 2% PKB na obronę. Podkreśla też, że Sojusz Północnoatlantycki jest przestarzały m.in. dlatego, że odzwierciedla zimnowojenny porządek. Obecnie za główne cele NATO uważa zwalczanie islamskiego terroryzmu oraz rozwiązanie problemu migracji. Dążenie do bardziej zrównoważonego ponoszenia kosztów za bezpieczeństwo Europy byłoby jedynie kontynuacją polityki obecnej administracji, ale już wypowiedzi o NATO jako organizacji anachronicznej mogą być źródłem zaniepokojenia w obliczu rosyjskiej agresji na Ukrainę i prób uczynienia z Europy Środkowej strefy buforowej o ograniczonej politycznej samodzielności.

Donald Trump w niektórych wypowiedziach sugeruje powrót do „resetu” z Rosją. Planuje rozmowy z Putinem o nowym ułożeniu relacji, pomijając fakt, że zmiana polityki USA wobec Rosji wynikała ze złamania przez Rosję prawa międzynarodowego i wciąż trwającej okupacji Krymu oraz wschodniej części Ukrainy. Co znamienne, nie wspomina o możliwej roli Europy lub NATO w takim dialogu. W Rosji widzi także partnera w walce z islamskim terroryzmem na Bliskim Wschodzie.

Jednocześnie nie przedstawił spójnej wizji dotyczącej dalszej polityki USA wobec Bliskiego Wschodu, co można uznać, że na tym obszarze podejmowane będą działania doraźne, wynikające z aktualnej sytuacji. Na pewno nastąpi pod jego spadek zainteresowania tym regionem przez USA, poza problemem walki z islamskim terroryzmem.

Jeśli Donald Trump zostanie prezydentem,to  po „zwrocie ku Azji” za czasów rządów Baracka Obamy państwa azjatyckie mogą spodziewać się znacznego spadku zainteresowania nimi ze strony USA.

Donald Trump jest również przeciwnikiem Porozumienia Transpacyficznego (TPP), co stawia go poza dominującą linią Partii Republikańskiej popierającej umowy o wolnym handlu.  Trump chce też walczyć z dewaluacją juana i subsydiami eksportowymi, oficjalnie uznając Chiny za walutowego manipulatora i nakładając karne cła na chińskie produkty. Celem tych działań ma być zwiększenie amerykańskiej siły negocjacyjnej, jednak mogłyby one doprowadzić do wojny celnej z Chinami, co zachwiałoby światową gospodarką.

Trump w swoich wypowiedziach prawie nie wspomina o potencjalnej współpracy z Unią Europejską, poza kontrowersyjnym poparciem Brexitu oraz uznaniem Unii Europejskiej za obszar niebezpieczny, o czym mają świadczyć ataki terrorystyczne w Paryżu i Brukseli. Jest przeciwny przyjmowaniu uchodźców, ale wspomina o tworzeniu dla nich bezpiecznych stref i obozów na Bliskim Wschodzie. Nie odrzuca otwarcie transatlantyckiego porozumienia handlowego (TTIP) w przeciwieństwie do TPP czy NAFTA. Dezawuuje za to walkę z globalnym ocieplenie, co dla Europy byłoby niekorzystne, mogłoby bowiem obniżyć konkurencyjność jej gospodarki na rzecz amerykańskiej. Szybkie wejście w życie porozumienia paryskiego może jednak uniemożliwić Trumpowi zablokowanie go w ciągu najbliższych lat. Podsumowując, Europę czeka raczej ochłodzenie stosunków z USA, zwłaszcza wskutek oburzenia europejskich elit retoryką republikańskiego kandydata.

A więc jak z powyższego widać, mają go za co nie lubić w Stanach Zjednoczonych, bo przewraca on do góry nogami misternie budowany już od wielu dziesięcioleci plan Nowego Ładu, pod przywództwem Stanów Zjednoczonych jako jedynego mocarstwa światowego.

Konsekwencją tego będzie ograniczenie kosztów zbrojeń, kosztów administracyjnych, oraz sprowadzenie roli Stanów Zjednoczonych- w polityce światowej- wyłącznie do zajęcia się swoimi interesami.

Tu napotyka na opór lobby przemysłu zbrojeniowego i armii oraz środowisk z nimi powiązanych oraz lobby finansowego, dla którego obniżenie absurdalnego deficytu budżetowego ograniczy możliwość łatwego i bardzo sutego zysku.

W polityce zaś europejskiej, a głównie w Niemczech i Polsce, nie licząc Ukrainy, wywołuje strach amerykański „reset” we współpracy z Rosją, a więc również wycofanie się z chucpy podgrzewania się z polityki konfrontacji na flance wschodniej i dalszej ekspansji NATO na Wschód.

Odgrywają tu rolę również pomysły ograniczenia współpracy gospodarczej z UE, która jest w tej chwili wg. Trumpa niekorzystna, np. porozumienie klimatyczne lub TPP.

I tak , w odniesieniu do Polski konsekwencje tej polityki będą takie, że ze swoimi problemami- do jakich doprowadziła spolegliwość elit politycznych naszego kraju wobec nacisków Wielkiego Brata, pozostawieni zostaniemy sami.

Czy dobrze to będzie służyło interesowi i bezpieczeństwu Polski, zapewne jest już wiadome. Tym właśnie kończy się wychodzenie przed szereg nadgorliwców, którzy własne kariery przedkładają nad dobro kraju.

***

Na tym kończąc ten wstęp, przechodzę teraz do relacji z kolejnego dnia wojny domowej na południowo-wschodniej Ukrainie.

Podwyższony stan napięcia militarnego jaki widoczny już jest od kilku dni w rejonie linii frontu w Donbasie, w dniu wczorajszym nadal się utrzymywał.

I tak, główny ostrzał przy użyciu artylerii ciężkiej kaliber 152 i 122 mm oraz moździerzy kaliber 120 i 82 mm, kierowany był w rejonie północnych obrzeży Gorłówki, w okolicy osiedla Zajcewo oraz dzielnicy przemysłowej w miejscowości Jasinowata.

Łącznie tam spadło osiem pocisków kaliber 152 mm i sześć pocisków kaliber 122 mm.

Pod ostrzałem znalazły się również wsie Wiesiełoje i Trudowska, rejon lotniska, odcinek pomiędzy Spartakusem a Jasionowatą oraz Dokuczajewsk na południe od Doniecka. W Dokuczajewsku w wyniku tego ostrzału zostały uszkodzone dwa budynki: mieszkalny przy ulicy Centralnej nr. 46 i szkoły nr. 4. Budynek przy ulicy Centralnej nr. 44 ma uszkodzoną elewację i okna.

W wyniku przedwczorajszego ostrzału w dzielnicy Piotrowskiej w Doniecku został ranny odłamkami pocisku moździerzowego 54-letni mężczyzna.

Zaś w walkach zginęło dwóch żołnierzy sił zbrojnych DRL, zaś trzech odniosło rany.

Szacuje się, że po stronie sił ATO, liczba zabitych od początku tej fazy walk, dochodzi do dwudziestu, zaś rannych do 50-60 żołnierzy.

Na koniec film dokumentujący skutki ostrzału przez ukraińskie wojsko rury gazowej w dzielnicy Kirowskiej w Doniecku:

***

 

Na koniec kilka zdjęć:

Ukraińskie klimaty- to ich przodkowie riezali Polaków na Kresach Wschodnich.

Kijów- ciąg dalszy epopei pokojowej pielgrzymki wyznawców prawosławnego kościoła obrządku moskiewskiego.

I jeszcze kilka aktualnych filmów:

 

 

***

 

Pozdrawiam.