Wojna domowa na Ukrainie 27.11.2016r.- 641 dzień od nowego rozejmu.

„Rewolucja godności” w Kijowie.

 

„Ten pochówek, tak późny, ale tak znaczący, jest dzisiaj dla nas wielkim przesłaniem o współpracy naszych narodów, o współpracy naszych państw, o zdolności wspólnego przeciwstawiania się każdemu najeźdźcy, każdemu wrogowi, który chciałby zniszczyć pokojowe życie Ukrainy, zniszczyć pokojowe życie Polski”- powiedział szef MON  Antoni Macierewicz, który wziął w piątek 25 listopada br. udział w uroczystym pochówku 27 polskich żołnierzy poległych w rejonie Lwowa w 1939 roku.

 

Tak więc pochówek 25 żołnierzy WP poległych w rejonie Lwowa na początku września 1939 roku jest wg. Macierewicza „przesłaniem o współpracy naszych narodów (…) w przeciwstawianiu się każdemu najeźdźcy, każdemu wrogowi, który chciałby zniszczyć pokojowe życie Ukrainy, zniszczyć pokojowe życie Polski”

Czyli, że zgodnie z nowożytną interpretacją historii przedstawioną nad grobami polskich żołnierzy obrońców polskiego Lwowa, istniała wtedy jakaś mityczna Ukraina, której obywatele wspólnie z Polakami podjęli współpracę obu państw, czyli Polski i Ukrainy.

Nie wiem co się kluje w głowie tego gentlemana i jaki myśli tam w niej się kołaczą, ale jak wiadomo Ukrainy w tedy i przez długie następne dziesięciolecia nie istniała. Gdyż uzyskała niepodległość dzięki decyzji podjętej przez pierwszego i jednocześnie ostatniego prezydenta FSRR a następnie pierwszego prezydenta Federacji Rosyjskiej, towarzysza Borysa Jelcyna (1)w grudniu 1991 roku (2).

Natomiast jeśli chodzi o tą owocną „współpracę” pomiędzy mniejszością ukraińską zamieszkującą tereny II RP, to wystarczy wspomnieć o „bohaterze” współczesnej Ukrainy Stepanie Banderze (3), który będąc obywatelem II RP, na początku lat 30-tych ubiegłego wieku założona przez niego organizacja bojowa Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN) (4) wzmogło działalność terrorystyczną, a zwłaszcza terror indywidualny. Charakterystyczne dla doboru celów zamachów było to, że ofiarami padali w dużej mierze Ukraińcy i Polacy szukający porozumienia polsko-ukraińskiego, m.in. Tadeusz Hołówko (5) i Iwan Babij (6).

Pewnie według Macierewicza również do tej „owocnej współpracy” należała dywersja OUN ww wrześniu  1939 roku prowadzona w celu osłabienia polskich sił na zapleczu frontu głównego (7). A może również zabicie na początku września 1939 roku przez Ukraińców około około 6 – 8 tysięcy Polaków. Ofiarami wtedy byli zarówno zamieszkali tutaj sąsiedzi Polacy, żołnierze Wojska Polskiego usiłujący przedostać się za granicę bądź powracający do swoich domów po rozbiciu ich oddziałów, jak i cywilni uciekinierzy z Polski centralnej, których pod okupacją sowiecką znalazło się ponad pół miliona, głównie kobiet i dzieci.

Był to skutek roznieconego nacjonalizmu ukraińskiego, ale także „zwykłej” zachłanności ukraińskich chłopów rabujących Polakom dobytek. Zarówno z przyzwoleniem „swobody 3 dni” danym przez wkraczających Sowietów, jak i bez tego przyzwolenia, w warunkach anarchii w miażdżonym i deptanym przez dwóch agresorów Państwie Polskim. W poczuciu bezkarności znajdowały ujście najciemniejsze instynkty mordu, gwałtu i grabieży.

Ponad 10 tysięcy Polaków stała się ofiarą wkraczających wojsk sowieckich, zabitych żołnierzy, policjantów i osób cywilnych oraz rozstrzelanych oficerów po wzięciu do niewoli, często przy współudziale Ukraińców i czasami Żydów (8).

Nie wspominając tu o czystkach etnicznych dokonywanych na mniejszości polskiej żyjącej w granicach wschodnich rubieży II RP, począwszy od 1943 roku, kiedy to ofiarami okropnych, niewyobrażalnych zbrodni mogło paść z rąk dzikiej ukraińskiej tłuszczy nawet 250 tysięcy naszych Rodaków.

I to są wg. wykładni Macierewicza dowody „współpracy naszych państw”, szczególnie z dzisiejszą Ukrainą gloryfikującą oficjalnie zbrodniarzy i twórców zbrodniczej idei. A więc państwa, które nie tylko nie wyciągnęło wniosków z własnej historii, ale nawet nie usiłuje Nas poprosić o wybaczenie dokonanych na Polakach zbrodni (9) i (10) oraz (11) i (12).

Powracając zaś do piątkowej uroczystości z udziałem Macierewicza, to uroczystość w Mościskach rozpoczęła się mszą świętą w kościele parafialnym pw. Narodzenia Jana Chrzciciela. Bezpośrednio po zakończeniu nabożeństwa, trumny ze szczątkami zostały złożone w grobie na miejscowym cmentarzu.

W pogrzebie odnalezionych szczątków żołnierzy Wojska Polskiego, udział wzięli przedstawiciele ukraińskich i polskich władz państwowych, posłowie oraz prezes IPN Jarosław Szarek. Uroczystościom towarzyszyła asysta honorowa Sił Zbrojnych RP. Odczytano też list wicepremiera, ministra kultury i dziedzictwa narodowego prof. Piotra Glińskiego, przygotowany specjalnie na tę okoliczność.

Pogrzeb został zorganizowany przez Fundację „Wolność i Demokracja” oraz Towarzystwo Kultury Polskiej Ziemi Lwowskiej w Mościskach, przy wsparciu Konsulatu Generalnego RP we Lwowie oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, które sfinansowało uroczystości, za godziwą kasę wydartą pod przymusem z naszych kieszeni.

Na koniec tego wstępu zamieszczam całe przemówienie szefa MON wygłoszone 25 listopada br. w Mościskach:

 

„Szanowne Duchowieństwo,

Panie Ministrze,

Panie Generale,

Panie Gubernatorze,

Panie Merze,

Przedstawiciele najwyższych władz Ukrainy,

Parlamentarzyści Rzeczpospolitej Polskiej,

Panie Prezesie Instytutu Pamięci Narodowej,

Wszyscy przedstawiciele władz samorządowych, miejskich i państwowych Rzeczpospolitej,

Panie i Panowie, oficerowie,

Żołnierze Rzeczpospolitej Polskiej, żołnierze Ukrainy!

Dzisiaj, w obecności tak wielu obywateli Mościsk, których serdecznie witam, chowamy bohaterskich obrońców tej ziemi, Mościsk, Jaworowa, Lwowa, żołnierzy, różnych wiar chrześcijańskich, ale jednej Rzeczpospolitej, Rzeczpospolitej Polskiej. Żołnierzy, którzy bohatersko przeciwstawili się niemieckiemu najazdowi hitlerowskiemu, a gdy padali w obronie tej ziemi, wiedzieli już, że w plecy uderzył cios ze strony najeźdźcy sowieckiego.

Dzisiaj, po blisko 80 latach, chowając ich na tej ziemi, mamy świadomość, że w ich trudzie i walce, w ich żołnierskim losie, w ich bohaterstwie, odnajdujemy symbol poświęcenia, ale także symbol wysiłku i rzucenia na stos swojego życia dla tego, co dla naszych narodów najważniejsze. Dla niepodległości, dla wolności, dla możliwości układania losu swojego według własnych praw. Ten pochówek – tak późny, ale tak znaczący – jest dzisiaj dla nas wielkim przesłaniem o współpracy naszych narodów, o współpracy naszych państw, o zdolności wspólnego przeciwstawiania się każdemu najeźdźcy, każdemu wrogowi, który chciałby zniszczyć pokojowe życie Ukrainy, zniszczyć pokojowe życie Polski.

Bo ich ofiara, tak niezwykła, ich ofiara tak bohaterska, ich ofiara pamiętana przez dziesięciolecia przez mieszkańców polskich tych ziem, ale pamiętana także tak szeroko, jak szeroko rozbrzmiewa mowa polska i mowa ukraińska, bo byli to z pochodzenia Polacy, Huculi, Ukraińcy. Ta ofiara rzeczywiście nie poszła na marne. Ta ofiara dzisiaj łączy nas stojących nad tym grobem, świadomych, iż trud żołnierski, wysiłek i bohaterstwo żołnierza są fundamentem niepodległości. Ale także, że potrafią łączyć te narody, które niepodległość i wolność umiłowały ponad wszystko.

Dlatego stajemy tutaj dzisiaj z pochylonymi głowami, dlatego dzisiaj przed Wami Żołnierze 49 Pułku Wołyńskiego Strzelców chylą się dzisiaj sztandary biało-czerwone Rzeczpospolitej Polskiej, ale chylą się też sztandary państwa ukraińskiego, bo zasłużyliście na to. Zasłużyliście na wieczną cześć i chwałę.

Chwała bohaterom!”

http://www.mon.gov.pl/aktualnosci/artykul/najnowsze/wizyta-szefa-mon-na-ukrainie-e2016-11-25/

 

1.    https://pl.wikipedia.org/wiki/Borys_Jelcyn,

      2.    https://pl.wikipedia.org/wiki/Ukraina,

3.    https://pl.wikipedia.org/wiki/Stepan_Bandera,

4.    https://pl.wikipedia.org/wiki/Organizacja_Ukrai%C5%84skich_Nacjonalist%C3%B3w,

5.    https://pl.wikipedia.org/wiki/Tadeusz_Ho%C5%82%C3%B3wko,

6.     https://pl.wikipedia.org/wiki/Iwan_Babij,

7.     https://pl.wikipedia.org/wiki/Dywersja_OUN_w_1939_roku,

8.    http://www.kresy.pl/kresopedia,historia,ii-wojna-swiatowa?zobacz/ukrainska-rebelia-w-kresach-we-wrzesniu-1939-r,

9.    https://pl.wikipedia.org/wiki/Rze%C5%BA_wo%C5%82y%C5%84ska,

10.   http://dziennik.artystyczny-margines.pl/zestawienie-362-metod-tortur-stosowanych-przez-upa-na-polakach/,

11.   http://www.kresy.pl/kresopedia,historia,ii-wojna-swiatowa?zobacz/zbrodnie-upa-w-bieszczadach,

12.   http://www.stankiewicze.com/ludobojstwo/zaglada_kresow.html.

***

Na tym kończąc ten wstęp, przechodzę teraz do relacji z kolejnego dnia wojny domowej na południowo-wschodniej Ukrainie.

W ciągu poprzedniej doby nastąpił wzrost wrogich działań podejmowanych przez ukraińskich żołnierzy w ramach prowadzonej tzw. operacji antyterrorystycznej (ATO) w Donbasie.

I tak, od godziny 18:00 do około 01:00, ukraińskie wojsko przy użyciu ciężkiej artylerii kaliber 152 i 122 mm, moździerzy kaliber 120 i 82 mm oraz opancerzonych wozów bojowych, granatników i ręcznych karabinów maszynowych, przeprowadzili ostrzał w rejonie wsi Trudowski i Aleksandrówki na zachodnich obrzeżach Doniecka, Żabiczewa i okolic „Volvo-Center” na obrzeżach donieckiego lotniska, Spartakusa i Zajcewa na północ od Gorłówki oraz Sachanki i Leninskoje na południowym odcinku frontu, na wschód od Mariupola w nowoazowskim obwodzie.

Łącznie na ostrzeliwane tereny DRL spadło ponad 260 pocisków ciężkiej artylerii i moździerzy.

Natomiast na odcinku ługańskim frontu, ukraińscy żołnierze około godziny 13:330 przy użyciu karabinów maszynowych, ostrzelali z kierunku Świetłodarska rejon wsi Łozowej.

Poniżej, tradycyjnie już, zamieszczam relację za ostatnią dobę sporządzoną przez służbę prasową ukraińskiego dowództwa prowadzącego tzw. operację antyterrorystyczną (ATO) w Donbasie:

 

Na zakończenie tego wątku jeszcze krótka relacja filmowa dokumentująca skutki wczorajszego ostrzału przez ukraińskich żołnierzy zachodnich przedmieść Doniecka:

 

***

 

 

Na koniec kilka zdjęć:

Wiktoria Zawierucha- ukraińska patriotka i „demokratka” z batalionu „Ajdar”. Ciekawe czy M. Gosiewska pili piwo hajlując po następne pięć butelek?

 

 

I jeszcze kilka aktualnych filmów:

***

Pozdrawiam.