Wojna domowa na Ukrainie 24.08.2019r.- 1539 dzień od nowego rozejmu.

Od 2015 roku Ukraina przestała importować gaz ziemny z Rosji i zastąpiła go dostawami rosyjskiego gazu głównie za pośrednictwem krajów z UE, realizowanymi za pomocą rewersów fizycznych na interkonektorach łączących ją z Polską, Słowacją i Węgrami.

Ponadto będąc świadomym, że z dniem 1 stycznia 2020 roku tranzyt rosyjskiego gazu na Zachód przez terytorium Ukrainy zostanie wstrzymany, ukraiński monopolista w przesyle gazu „Ukrtransgaz” ogłosił, że z początkiem 2020 roku otwarty zostanie nowy kierunek dostaw gazu ziemnego z Rumunii.

„‚Ukrtransgaz’, ‚SA Moldovagaz’ i operatorzy systemów przesyłowych gazu z innych państw uzgodnili techniczne warunki niezbędne dla stworzenia nowych zdolności przesyłowych dla importu na bazie systemu transbałkańskiego na kierunku ‚południe-północ’ (rewers rurociągiem Tranzit-1)”– ogłoszono w komunikacie wydanym przez zarząd „Ukrtransgazu”.

Ta operacja ma pozwolić na uruchomienie już 1 stycznia 2020 roku przesyłu gazu z terytorium Rumunii na Ukrainę w objętości 1,5 mld m3 rocznie. Co oczywiście stanowi niewielką ilość, ale dobre chociaż to.

Fizycznie transport gazu ma w tym wariancie odbywać się ma od punktu „Isakcza-1 – Orlowka” za pomocą gazociągu przesyłowego „Razdielnaja – Izmaił” oraz „Szebelinka – Dniepropietrowsk – Krzywy Róg – Izmaił”. W ten sposób import gazu będzie realizowany częściowo przez terytorium Mołdawii, przez które przebiega gazociąg.

Import gazu z Rumunii ma być możliwy niezależnie od losów tranzytu gazu rosyjskiego przez Ukrainę.

Idea słuszna, ale czy realna?

Otóż w przypadku reeksportu rosyjskiego gazu na Ukrainę za pośrednictwem państw europejskich, bezpośrednie powiązania nie występują, a próby zakręcenia kurka Ukrainie skutkowałyby jednocześnie wzrostem napięcia między Rosją a Niemcami i innymi państwami europejskimi. Taka jest ukraińska koncepcja zabezpieczającą jej dostawy gazu.

Oczywiście bardzo pozytywna z pozoru informacja o uruchomieniu importu z Rumunii, powinna być rozpatrywana jako kolejny krok na drodze do pogłębienia dywersyfikacji dostaw gazu na Ukrainę. I w pewnym sensie rzeczywiście tak jest, bo idea jest taka, że im więcej źródeł importu, tym większe bezpieczeństwo energetyczne kraju, ale pod jednym założeniem, iż nie będzie to nadal rosyjski gaz 🙂

Chodzi tu o to, że Rumunia mimo tego, że obecnie jest już czwartym co do wielkości producentem gazu ziemnego w UE, dodatkowo mając również ambitne plany eksploatacji nowych złóż na szelfie Morza Czarnego, które mogą w najbliższych latach uczynić z tego kraju eksportera netto błękitnego paliwa, to jednak obecnie nie jest ona w stanie w pełni zaspokoić swoich własnych potrzeb i jest zmuszona pokrywać ok. 10% krajowej konsumpcji importem gazu z Rosji, zwłaszcza w okresie grzewczym. Tylko w 2018 roku Rumunia zakupiła 1,32 mld m sześc. rosyjskiego gazu. Dociera on gazociągiem przez Ukrainę.

Jednak wraz z nadejściem 2020 roku wiele pozmienia się na lokalnej mapie gazociągowej. Do głównych wydarzeń należy oddanie do użytku „Turk Stream” oraz znaczne ograniczenie dotychczas przesyłanego rosyjskiego gazu przez terytorium Ukrainy, Mołdawii, Rumunii i Bułgarii, aż do Turcji.

To właśnie w celu zastąpienia tego szlaku budowana jest nowa magistrala gazowa „Turk Stream”.

I wzt. bardzo dziwne jest, że 1 stycznia 2020 roku Ukraina planuje uruchomienie importu gazu z Rumunii, z wykorzystaniem części infrastruktury służącej do eksportu gazu na południe, w trybie rewersu.

Jest to o tyle zaskakujące, że gaz, który popłynie tym szlakiem na Ukrainę, może pochodzić wyłącznie z „Turk Stream”, który omija Ukrainę. Rumunia nie posiada wystarczającej ilości gazu własnej produkcji, eksploatacja nowych złóż z uwagi na zmiany przepisów w Rumunii została odłożona w czasie, a Węgry, z którymi Rumunia jest połączona, i tak korzystają głównie z rosyjskiego gazu. Jednocześnie bezsensem byłoby w tej sytuacji przesłanie przez Rosję gazu na potrzeby Ukrainy do Rumunii szlakiem przez Ukrainę w celu dokonania rewersu tego samego gazu na Ukrainę. Dlatego też zamiast tego będzie można wykorzystać gazociąg „Turk Stream”, pozbawiając Ukrainę możliwości tranzytu rosyjskiego gazu na Zachód. Paradoksalnie więc, fizycznie Ukraina będzie teraz zakupowała rosyjski gaz płynący do niej z Zachodu zamiast ze Wschodu. Oczywiście koszty tego manewru będą znacznie wyższe, a dodatkowo zysk zmniejszony zostanie o wynagrodzenie za tranzyt, wynoszący rocznie około 3,5 mld dolarów. Za wszystko zapłacą ukraińscy konsumenci rosyjskiego gazu, jeśli oczywiście tą chorą politykę przeżyją.

Tak więc, jedynym realnym wariantem dostarczenia planowanych 1,5 mld m sześc. gazu z Rumunii na Ukrainę pozostaje przesłanie rosyjskiego gazu za pomocą „Turk Stream”, a następnie z wykorzystaniem gazociągu transbałkańskiego na szlaku południe-północ przez Bułgarię, Rumunię na Ukrainę.

Ten scenariusz nie jest już tylko hipotezą, bo rosyjski „Gazprom” wysłał już do swoich kontrahentów w Bułgarii komunikat, w którym informuje, że gaz ziemny na potrzeby Bułgarii (95% jej importu pochodzi z Rosji) od 2020 roku będzie dostarczany za pomocą „Turk Stream”.

Także Mołdawia rozpoczęła już pertraktacje z „Gazpromem” dotyczące kontraktu na zakup gazu płynącego właśnie z „Turk Stream”. Przypadkowo gaz z tego źródła miałby być dostarczany dokładnie tym samym szlakiem, który zaopatrywać by miał od 2020 roku Ukrainę 🙂

Tym samym władze w Kijowie faktycznie wspierają proces omijania tranzytu rosyjskiego gazu przez swoje terytorium. Brak budowy wspomnianego interkonektora z Rumunią wymusiłby bowiem na Rosji, przynajmniej czasowo, konieczność utrzymania dodatkowych dostaw gazu tranzytem przez Ukrainę na rzecz zaopatrzenia Mołdawii.

Paradoksem zaś jest to, że mając do dyspozycji rzeczywiście nierosyjski gaz, tylko amerykański i norweski z polskiej sieci przesyłu i dystrybucji, ukraińskie władze deklarując cel uniezależnienia się od rosyjskiego gazu, nadal go kupują (i będą kupować), ale za pośrednictwem zachodnioeuropejskim, tracąc przy tym bardzo wysoki dochód za tranzyt.

Gdzie tu sens i logika? No, ale widocznie tak to ma trwać 🙂

Nie dość tego, kolejny raz robi się ludziom wodę z mózgów przekuwając klęskę na niebywały sukces.

https://www.osw.waw.pl/pl/publikacje/analizy/2018-07-25/rumunia-kontrowersje-wokol-wydobycia-czarnomorskiego-gazu,

https://www.wnp.pl/gazownictwo/sebastian-kulczyk-rozpoczal-wydobycie-gazu-w-rumunii,344621_1_0_0.html,

https://www.osw.waw.pl/pl/publikacje/analizy/2018-07-25/rumunia-kontrowersje-wokol-wydobycia-czarnomorskiego-gazu,

https://www.bankier.pl/forum/temat_dzienne-wydobycie-gazu-w-rumunii,32784095.html,

http://biznesalert.pl/podatki-gaz-rumunia-omv/,

***

Na tym kończąc ten wstęp, przechodzę teraz do relacji z kolejnego dnia wojny domowej na południowo-wschodniej Ukrainie.

W ciągu minionej doby na donieckim odcinku frontu, ukraińscy żołnierze prowadząc z przerwami ostrzały terytorium DRL, w godzinach pomiędzy 13:30 a 21:00, przy użyciu: moździerzy kaliber 120 (25 min) i 82 mm (5 min) oraz automatycznego granatnika AGS-17 (29 granatów), a także broni maszynowej, w tym ciężkiej, 7 razy naruszyli warunki rozejmu.

Ostrzał prowadzono w rejonie Gorłówki (Zajcewo i Dolomitnoje) oraz na obrzeżach Doniecka (osiedle mieszkaniowe przy kopalni Trudowskaja), a także na południowym odcinku frontu ((Ukraińskoje i Sachanka). Przedmieścia Dolomitnoje ostrzeliwali ukraińscy żołnierze z nazistowskiej formacji WSWU płk „Azow”

(https://pl.wikipedia.org/wiki/Pu%C5%82k_%E2%80%9EAzow%E2%80%9D, https://medianarodowe.com/pulk-azow-polska-okupacja-i-zmyslone-ludobojstwo-na-wolyniu/ ).

Łącznie, w wyniku tych ostrzałów, na terytorium DRL spadło 59 pocisków (wobec 141 z dnia poprzedniego), co doprowadziło do uszkodzenia trzech budynków znajdujących się przy ulicy Brusiłowa nr. 4, 14 i 21 w Zajcewie.

Poza tym, na ługańskim odcinku frontu w ciągu minionej doby, ukraińscy żołnierze przeprowadzili ostrzał przy użyciu granatnika przeciwpancernego SPG-9 i ciężkich karabinów maszynowych w kierunku wsi Łozowoje, tym samym 1 raz naruszyli warunki rozejmu żniwnego.

Strat i szkód nie ma.

Poniżej raport za ostatnią dobę, sporządzony przez centrum prasowe ukraińskiego sztabu generalnego prowadzącego operację pacyfikacyjną przez połączone siły (Операція об’єднаних сил / Joint forces operation- OOS/JFO) ukraińskich formacji zbrojnych w Donbasie, na temat aktualnej sytuacji wzdłuż linii frontu:

Операція об’єднаних сил / Joint forces operation

3 min.

„Зведення станом на 07:00 24 серпня 2019 року.

23 серпня збройні формування Російської Федерації та її найманці три рази порушили режим припинення вогню. Противник обстрілював позиції підрозділів Об’єднаних сил з гранатометів різних систем та стрілецької зброї.

В районі відповідальності оперативно-тактичного угруповання „СХІД” противник здійснив 2 обстріли неподалік ВОДЯНОГО – зі стрілецької зброї;

В районі відповідальності оперативно-тактичного угруповання „ПІВНІЧ” противник здійснив 1 обстріл поблизу ЗАЙЦЕВОГО – з гранатометів різних систем та стрілецької зброї;

За минулу добу втрат з нашого боку внаслідок ворожих обстрілів не було.

Від початку поточної доби збройні формування Російської Федерації та її найманці два рази порушили режим припинення вогню.

Противник обстрілював наші позиції в районі відповідальності оперативно-тактичного угруповання „СХІД” зі станкового протитанкового гранатомета, великокаліберного кулемета та стрілецької зброї:
поблизу МАР’ЇНКИ – зі станкового протитанкового гранатомета;
неподалік ПАВЛОПОЛЯ – з великокаліберних кулеметів та стрілецької зброї.”

Zobacz tłumaczenie

***

I jeszcze kilka aktualnych filmów:

***

© Powyższy tekst jest chroniony prawem autorskim. Wykorzystanie, jego części lub całości, tylko pod warunkiem podania linku do źródła.