Wojna domowa na Ukrainie 06.01.2020r.- 1671 dzień od nowego rozejmu.

Po pamiętnych słowach o „antysemickiej świni”, które tak bardzo zbulwersowały nasze elity władzy i środowisk przy nich skupionych, a więc czerpiących z tego tytułu konkretne zyski wyciągane z kieszeni polskiego podatnika, okazuje się, że ten problem jest bardzo dobrze znany i opracowany naukowo we współczesnych Niemczech.

Jednym z naukowców zajmujących się kwestią faszyzmu i hitleryzmu jest Grzegorz Rossoliński-Liebe, polski historyk mieszkający w Berlinie i związany z Friedrich-Meinecke-Institut należącym do Wolnego Uniwersytetu Berlińskiego. Autor publikacji historycznych, poświęconych kwestiom: Holocaustu, Europy Środkowo-Wschodniej, faszyzmu, nacjonalizmu, antysemityzmu, ZSRR oraz polityki pamięci.

Tenże autor opublikował trzy lata temu artykuł naukowy pt. „Stepan Bandera, ukraiński nacjonalizm i ponadnarodowy faszyzm”.

Artykuł ten nie wywołał wielkiego entuzjazmu w chwili gdy jeszcze liderzy zachodniego świata liczyli, że Ukraina przystąpi w ich szeregi. Niestety, programowe odniesienie się do banderyzmu jako ideologii państwowotwórczej Ukraińców, otworzyło obecnie szeroko oczy mocno zadziwionego tym faktem świata.

W efekcie doszło w ciągu ostatnich kilku dni do serii oświadczeń, protestów, wyjaśnień i komentarzy na temat tego co się obecnie na Ukrainie dzieje. Pretekstem była kolejna rocznica śmierci Stepana Bandery, gloryfikowanego jako niekwestionowanego bohatera współczesnej Ukrainy.

Ale powracając do wspomnianego na wstępie artykułu Grzegorza Rossolińskiego-Liebe, otóż wyjaśnił on w tym artykule jednoznacznie, że Bandera i jego współpracownicy; Szuchewycz, Melnik, Stećko i tym podobni- są faszystami i nacjonalistami, niczym nie różniącymi się od faszystów III Rzeszy.

Późniejsi członkowie ukraińskiej organizacji nacjonalistycznej OUN przystąpili do międzynarodowej sieci faszystowskiej natychmiast po pierwszej wojnie światowej i przeszli wspólne szkolenie w faszystowskich obozach wraz z chorwackimi „Ustaszami” (chorw.
Ustaše). Tam przygotowywali się do działań terrorystycznych i morderstw politycznych, które były planowane na skalę międzynarodową.

W efekcie 15 czerwca 1934 roku członek OUN, Hryhorij Maciejko zabił polskiego ministra spraw wewnętrznych Bronisława Pierackiego w Warszawie. Oczywiście za jego „bohaterską” postawę, decyzją rady miejskiej w Konotopie- w obwodzie sumskim, podjętą na posiedzeniu 1 grudnia 2015 roku jedna z ulic miasta nosi imię Hryhorija Maciejki (wcześniej nosiła nazwę Października).

Następnie 9 października 1934 roku, w Marsylii, ich towarzysze broni, chorwaccy Ustasze wraz z członkami „Macedońskiej Organizacji Rewolucyjnej” zabijają króla Jugosławii Aleksandra Pierwszego i francuskiego ministra spraw zagranicznych Louisa Barto. W ten sposób wzmocniono międzynarodowe stosunki faszystów OUN z ich kolegami w Euro

Jedne z ideologów ukraińskiego nacjonalizmu, Dmitro Doncow, wspominając o włoskim faszyzmie stwierdził, że „jeśli to program faszystowski, to jesteśmy faszystami”. Opracował on doktrynę, że naród jest gatunkiem, który walczy o miejsce dla siebie tępiąc inne gatunki. W walce dochodzi do eliminacji słabszych kosztem silniejszych.

W efekcie, ofiarami tak pojętego „patriotyzmu” padły brutalnie likwidowane mniejszości narodowe, żyjące w granicach dzisiejszej Ukrainy.

Gdy miejsce Republiki Weimarskiej zajęła hitlerowska III Rzesza, zagraniczne centrum ukraińskiego ruchu narodowego przeniosło się z czechosłowackiej Pragi, najpierw do Rzymu, a następnie do Berlina. Oczywiście ukraińska emigracja nie mogła ujść uwagi III Rzeszy, która tolerowała rezydentury OUN. Niemiecki wywiad wojskowy widział w Ukraińcach cennych agentów, choć początkowo nie afiszował się z tego rodzaju kontaktami. Tak było w latach 1934-1938, gdy po podpisaniu polsko-niemieckiego paktu o nieagresji, Berlin wydał rozkaz ograniczenia agenturalnych usług OUN.
Sytuacja zmieniła się wraz z zaostrzeniem polityki Hitlera wobec Polski i wysunięciem roszczeń terytorialnych. Już jesienią 1938 r. ówczesny szef OUN Andrij Melnyk wystosował do hitlerowskiego ministerstwa spraw zagranicznych memorandum, w którym nazwał III Rzeszę strategicznym sojusznikiem w walce o niepodległość Ukrainy. Melnyk kontaktował się roboczo z szefem Abwehry admirałem Wilhelmem Canarisem. Widział w Berlinie spadkobiercę austro-węgierskiej koncepcji ukrainizacji Galicji oraz kontynuatora kajzerowskiej strategii budowy ukraińskiego buforu przeciwko bolszewickiej Rosji. Natomiast rosnąca w siłę młodzież OUN, która stanie się wkrótce radykalną frakcją Stepana Bandery, traktowała Berlin jako swoisty instrument w walce z wrogami Ukrainy, czyli Polską i ZSRR.
Im bardziej Hitler zaostrzał relacje z Rzeczpospolitą, tym Abwehra intensywniej wykorzystywała ukraińską agenturę. Wiosną 1939 r. pełną parą ruszyły wojskowe kursy OUN prowadzone w Berlinie i nominalnie Wolnym Mieście Gdańsku. Głównym centrum wyszkolenia ukraińskich nacjonalistów stała się jednak Bawaria, a ich partnerem był II oddział Abwehry, zajmujący się dywersjami i wojną propagandową.
Do spodziewanego wybuchu wojny nacjonaliści przygotowywali się również w Polsce. Jeden z ideologów OUN Mychajło Kołodzinski pisał wówczas w pracy „Ukraińska wojenna doktryna”: „chcemy nie tylko odzyskać ukraińskie ziemie, chcemy wygrać wojnę, wojnę okrutną, która uczyni z nas panów Europy Wschodniej”.

Takie myślenie przygotowało grunt do dokonania zbrodni ludobójstwa na Polakach- mieszkańcach ówczesnych Kresów Wschodnich II RP.

Jednak przed tym, w 1940 r. Członkowie OUN zaczęli masowo zgłaszać do służby w szeregach batalionów SS „Nachtigal” i „Roland”. W 1941 r. Na kongresie w Krakowie działacze przedstawili OUN nazistowskie hasło „Chwała Ukrainie – chwała bohaterom”, które dziś jest państwowym okrzykiem kraju zmierzającego do UE.

W pierwszych latach wojny na Zachodniej Ukrainie eksterminowano 800 000 Żydów, to jest około 90% mieszkających tam Żydów.

Grzegorz Rossoliński-Liebe pisze, że masowe zabójstwa Żydów były niemożliwe bez aktywnej pomocy ukraińskich policjantów i działaczy OUN.

Od 1943 r. około 5000 złonków UPA rozpoczęło masowe ludobójstwo miejscowych Polaków. Ocenia się, że liczba ta wynosi od 70 000 do 100 000 Polaków na terytorium Zachodniej Ukrainy. Niektóre zaś źródła podają liczbę ofiar równią około 300 tys. Polaków.

Etniczne oczyszczenie Ukrainy z Żydów, Polaków i Rosjan jest częścią programu politycznego OUN, który został wdrożony na Zachodniej Ukrainie w okresie II WŚ. a dziś stał się on ideologią państwowotwórczą obecnej Ukrainy.

Grzegorz Rossoliński-Liebe jest zdania, że ​​ukraiński faszyzm nie różni się niczym od innych tego pokroju ideologii, „radykalny nacjonalizm nie jest sprzeczny z faszyzmem- jest jego integralną częścią”– wyjaśnił berliński historyk.

Czy w tym kontekście zaprzeczanie zbrodni dokonanej przez Ukraińców zaczadzonych ich wersją faszyzmu na polskich sąsiadach, i obecne odwoływanie się do twórcy tej ideologii, jako bohaterów narodowych, nie jest znamienne i nie jest niebezpieczne dla Polski i Polaków.

Jeśli oni na poważnie biorą to co nauczał i wcielał w czyn Bandera, to czyż nie mamy się obwiać kryjącego się za tym wielko-ukraińskim nazizmem, z ich hasłem: „chcemy nie tylko odzyskać ukraińskie ziemie, chcemy wygrać wojnę, wojnę okrutną, która uczyni z nas panów Europy Wschodniej”.

Czy jest takie zagrożenie?

Obecnie nie, ale kto wie co się stanie, gdy wielomilionowa diaspora Ukraińców w Polsce obrośnie w piórka, a Ukraina stanie wreszcie na nogi.

Czy wtedy, nie rozpocznie się wcielanie tej chorej wizji nazizmu ukraińskiego wobec naszego kraju?

Ukraina ma nie tylko odwiecznego wroga jaką uznaje się Rosję, ale także i Polskę, z tym, że taktycznie na razie udaje sojusz z naszym krajem, bo jest taka potrzeba chwili. Tylko jak długo to będzie trwało?

Stepan Bandera: „The Life and Afterlife of a Ukrainian Nationalist. Fascism, Genocide, and Cult” , Stuttgart 2014, Ibidem Verlag, ​ISBN 978-3-8382-0604-2,

https://www.academia.edu/34875266/Verflochtene_Geschichten._Stepan_Bandera_der_ukrainische_Nationalismus_und_der_transnationale_Faschismus,

https://pl.wikipedia.org/wiki/Grzegorz_Rossoli%C5%84ski-Liebe,

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stepan_Bandera,

https://pl.wikipedia.org/wiki/Roman_Szuchewycz,

https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrij_Melnyk,

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jaros%C5%82aw_Ste%C4%87ko,

https://pl.wikipedia.org/wiki/Organizacja_Ukrai%C5%84skich_Nacjonalist%C3%B3w,

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ustasze,

https://pl.wikipedia.org/wiki/Hryhorij_Maciejko,

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dmytro_Doncow,

https://pl.wikipedia.org/wiki/Organizacja_Ukrai%C5%84skich_Nacjonalist%C3%B3w.

***

Na tym kończąc ten wstęp, przechodzę teraz do relacji z kolejnego dnia wojny domowej na południowo-wschodniej Ukrainie.

W ciągu minionej doby na donieckim odcinku frontu, ukraińscy żołnierze prowadząc ostrzały przy użyciu moździerza kaliber 120 mm (5 min) oraz granatników RPG-7 (5 granatów), a także broni maszynowej- w tym ciężkiej (łącznie 4 ostrzały), w sumie 5 razy naruszyli warunki rozejmu.

Ostrzeliwane były obrzeża Gorłówki (teren osiedla mieszkaniowego przy kopalni im. Gagarina), a także obrzeża Doniecka (teren osiedla mieszkaniowego przy kopalni Trudowskaja) oraz południowy odcinek frontu (Komiternowo i Sachanka).

Łącznie w wyniku wczorajszych ukraińskich ostrzałów na terytorium DRL spadło 12 pocisków (wobec 9- w odniesieniu do dnia poprzedniego), nie wyrządzając przy tym żadnych szkód i strat.

Poza tym , na ługańskim odcinku frontu nadal utrzymuje się spokój, i nie dochodzi do żadnych naruszeń warunków zawieszenia broni.

Poniżej raport za ostatnią dobę, sporządzony przez centrum prasowe ukraińskiego sztabu generalnego prowadzącego operację pacyfikacyjną przez połączone siły (Операція об’єднаних сил / Joint forces operation- OOS/JFO) ukraińskich formacji zbrojnych w Donbasie, na temat aktualnej sytuacji wzdłuż linii frontu:

Операція об’єднаних силп / Joint forces operation

1 min.

„Зведення станом на 07:00 6 січня 2020 року.

05 січня збройні формування Російської Федерації 4 рази порушили режим припинення вогню. Противник обстріляв позиції наших підрозділів із заборонених Мінськими домовленостями мінометів калібру 82 мм, а також гранатометів різних систем, великокаліберних кулеметів та іншої стрілецької зброї.
В районі відповідальності оперативно-тактичного угруповання „Схід” противник здійснив три обстріли позицій Об’єднаних сил, а саме:
поруч з Водяним – з міномету калібру 82 мм – 8мін;
неподалік населеного пункту Павлопіль – з великокаліберних кулеметів;
біля населеного пункту Гнутове – з гранатометів різних систем та стрілецької зброї;
Один обстріл зі снайперської гвинтівки зафіксовано поблизу Кримського, що у районі відповідальності оперативно-тактичного угруповання „Північ”.
Вчора, 5 січня, у результаті ворожого обстрілу один військовослужбовець Об’єднаних сил загинув.
Окрім цього, в районі населеного пункту Хутір Вільний, внаслідок наїзду на невідомий вибуховий пристрій (ймовірно протитанкова міна ТМ-62) стався підрив військового вантажного автомобіля ГАЗ-66, який здійснював заходи з логістичного забезпечення.
В результаті вибуху один військовослужбовець загинув на місці, ще один отримав тяжкі поранення.
З початку цієї доби російські окупаційні війська вогневої активності не проявляли.
З початку доби втрат з нашого боку немає.”

https://www.facebook.com/pressjfo.news/

***

I jeszcze kilka aktualnych filmów:

***

***

© Powyższy tekst jest chroniony prawem autorskim.
Wykorzystanie, jego części lub całości, tylko pod warunkiem podania linku do źródła.