Wojna domowa na Ukrainie 23.01.2020r.- 1688 dzień od nowego rozejmu.

Pomnik z tablicą pamiątkową poświęcony bojcom z UPA, w ruinach monasteru w Werchracie (gmina Horyniec-Zdrój, powiat Lubaczów).

„Wobec ostatnich prób skłócenia narodów Europy na tle historycznym, obserwujemy kolejne działania mające podważyć dobrosąsiedzkie relacje Polski, tym razem z Ukrainą. Odnotowujemy z ubolewaniem kolejny prowokacyjny incydent w Monasterze. Odpowiednie służby polskie zbadają sprawę”– napisało Ministerstwo Spraw Zagranicznych na Twitterze.

Wobec ostatnich prób skłócenia narodów Europy na tle historycznym, obserwujemy kolejne działania mające podważyć dobrosąsiedzkie relacje Polski, tym razem z Ukrainą. Odnotowujemy z ubolewaniem kolejny prowokacyjny incydent w Monasterze. Odpowiednie służby 🇵🇱 zbadają sprawę.

— Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP 🇵🇱 (@MSZ_RP) January 21, 2020

Wcześniej ambasada Ukrainy w Polsce poinformowała polskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych o zniknięciu tablicy pamiątkowej z mogiły UPA na górze Monastyr. Ambasador Ukrainy w Rzeczypospolitej Polskiej, Andrij Deszczyca w komentarzu dla ukraińskiej agencji informacyjnej „Ukrainform”, podkreślił, że strona ukraińska potępia każdy akt wandalizmu w stosunku do ukraińskich miejsc pamięci w Polsce, i polskich – na Ukrainie lub w jakikolwiek innych. Ukraiński ambasador zwrócił uwagę także na to, że strona ukraińska rozmawia z Polską o przywróceniu tablicy pamiątkowej na Górze Monastyr i ma nadzieję, że dwustronne negocjacje wynikające z porozumień na najwyższym szczeblu będą skuteczne.

„Zwróciliśmy się do konsulatu Ukrainy w Lublinie, na terytorium którego to okręgu konsularnego znajduje się góra Monastyr. Poprosiliśmy, aby konsulat nawiązał kontakt z lokalnymi organami władzy w celu wyjaśnienia faktów i okoliczności tego wydarzenia”– powiedział Deszczyca. Dodał, że strona ukraińska potępia każdy akt wandalizmu wobec mogił i miejsc pamięci, niezależnie od tego czy jest dokonany w Polsce czy na Ukrainie, jako niedopuszczalny w cywilizowanym świecie.

Ambasador Ukrainy dodał, że trwają już rozmowy w sprawie odnowienia tablicy i ma nadzieję, że przyniosą one szybkie rezultaty.

У Польщі знищили меморіальну дошку на могилі воїнів УПА https://t.co/zOg2wKsZ9P pic.twitter.com/bz4yr3bAce

— Ukrinform (@UKRINFORM) January 20, 2020

Ten wielki szum na szczeblu dyplomatycznym obu krajów dotyczy tego, że na wzgórzu gdzie znajdują się ruiny byłego monastyru w polskiej części Bieszczad, w pobliżu wsi Werchrata (województwo podkarpackie), niedaleko granicy z Ukrainą, nieznani sprawcy kilka dni temu zniszczyli (zabrali?) tablicę pamiątkową na grobie bojców z UPA, który także już wcześniej był uszkodzony w 2015 roku. W komentarzu dla ukraińskiej agencji informacyjnej, szef Związku Ukraińców w Polsce- Peter Tyma podkreślił, że jest to „element wojny hybrydowej i kolejnej próby wywołania negatywnego rezonansu w stosunkach ukraińsko-polskich”.

Jak widać, a przynajmniej tak to wygląda na szczeblu dyplomatycznym, elity polityczne obecnych rządców III RP nadal bratają się usilnie ze spadkobiercami idei Bandery.

No, ale warto też przeanalizować, jacy to ukraińscy „bohaterowie”, o których tak mocno dba dyplomacja Ukrainy i jej polski odpowiednik, są pochowani na terenie byłego monastyru.

Otóż, są to bojcy z kurenia UPA „Mesnyky” (Mściciele)– ten odział Ukraińskiej Powstańczej Armii, należał do 27 Odcinka Taktycznego „Bastion” VI Okręgu Wojskowego „Sian”. Kureń „Mesnyku” został zorganizowany wiosną 1945 przez Iwana Szpontaka Zalizniaka, on też został mianowany dowódcą kurenia przez płk Myrosława Onyszkewycza Oresta.

Oprócz zadań bojowych oddziały tego Odcinka Taktycznego miały za zadanie chronić członków Krajowego Prowodu OUN Zakerzonia (https://pl.wikipedia.org/wiki/Zakerzonie).

Pierwszą zaplanowaną i przeprowadzoną akcją przez „Mesnyków” była operacja z dnia 19 kwietnia 1944 r. w Rudce. Jak ustalił wywiad OUN mieszkańcy tej wsi byli dobrze uzbrojeni i współpracowali z partyzantką polską i sowiecką. Na terenie miejscowości miał być zatrzymany i zabity przez Polaków członek ukraińskiego podziemia Iwan Maciaj. Zarzucano też mieszkańcom Rudki, że wskutek ich donosu Niemcy 11 lutego 1944 r. aresztowali i zastrzelili trzech członków OUN. W wyniku przeprowadzonej przez sotnię akcji zginęło 58 mieszkańców, w tym kobiety i dzieci oraz spłonęły prawie wszystkie zabudowania.

Sotnia „Mesnyky” obarczana jest także odpowiedzialnością za śmierć w kwietniu pięciu Polaków z Chotylubia, oraz w Kowalówce, w dwóch napadach dokonanych 30 kwietnia i 7 maja, od kilkunastu do 27 osób. 3 maja 1944 r. sotnia „Zalizniaka” weszła do opuszczonego przez Polaków Cieszanowa, zabijając ok. 20 osób i podpalając około 120 domów.

W lipcu 1944 sotnia „Zalizniaka” ukryła się w lasach, przeczekując przejście frontu. W tym czasie zabito 5 osób, w tym dwie łączniczki AK i oficera Armii Czerwonej. Zalizniak wraz ze swym oddziałem przełom lat 1944/1945 spędził w okolicach Werchraty. W zimie i wczesną wiosną jego oddział zwiększył znacznie liczebność. Było to wynikiem rekrutacji prowadzonej w ukraińskich wsiach oraz napływem ochotników z okolic. Wiązało się to z poborem rekrutów do Armii Czerwonej, rozpoczęciem wysiedlania ludności ukraińskiej do ZSRR, terrorem NKWD. W związku z tym Zalizniak sformował do wiosny 1945 dwie następne sotnie (Mesnyky-2 i Mesnyky-3), i został mianowany dowódcą kurenia.

21 marca 1945r. kompanie 2 Samodzielnego Batalionu Operacyjnego Wojsk Wewnętrznych, wspomagane przez milicjantów z okolicznych posterunków przeprowadziły pacyfikację zamieszkałych przez Ukraińców wsi Lubliniec Nowy i Stary. W jej trakcie śmierć poniosło około 90 mieszkańców i spalono większość zabudowań. Po tym wydarzeniu Zalizniak wysłał do wsi sotnię z zadaniem ochrony pozostałych mieszkańców. Dnia 23 marca 1945r. 2 SBO WW ponownie zaatakował wieś lecz tym razem trafił na oddział UPA i nie zdołał wejść do wsi. W wyniku całodziennych walk śmierć poniosło dwunasty żołnierzy 2 SBO WW.

Następną akcją kurenia „Zalizniaka”, był jednoczesny atak przeprowadzony nocą 27/28 marca, gdy uderzył ona na prawie wszystkie posterunki MO w powiecie lubaczowskim, niszcząc 18 placówek oraz zabijając 30 funkcjonariuszy MO i od 43 do 72 osób cywilnych.

Spowodowało to reakcję strony polskiej– pomiędzy 10 a 14 kwietnia w wyniku walk pomiędzy UPA a współdziałającymi oddziałami Narodowej Organizacji Wojskowej, MO, i poakowskiej samoobrony zginęło ok. po 50 osób po obu stronach. Polakom nie udało się wyprzeć UPA z lasów sieniawskich.

17 kwietnia 1945 o świcie (gdy warty samoobrony opuściły stanowiska) oddziały UPA (sotnie „Bałaja” i „Szuma”) wspomagane przez ukraińskich chłopów z SKW zaatakowały wieś Wiązownicę od strony Sanu, gdzie był folwark, oraz od strony lasu.

Łącznie siły ukraińskiego napadu liczyły od 154 do 169 ludzi. W Wiązownicy była niewielka polska samoobrona AK, posterunek MO (tej nocy nie obsadzony) oraz 28 żołnierzy KBW, stacjonujących w spichlerzu na terenie pobliskiego folwarku. Akcja pod dowództwem Zalizniaka rozpoczęła się o czwartej rano (sam napad zaczął się o godzinie piątej i trwał około dwóch godzin). Napastnicy podpalili zabudowania wsi specjalnymi pociskami zapalającymi (fosforowymi), stosowanymi też przez niemieckie oddziały pacyfikacyjne. Część upowców była ubrana w polskie mundury wojskowe, co spowodowało zamieszanie wśród obrońców i ludności cywilnej. Wielu cywilów zginęło zwracając się o pomoc do swoich morderców, których wzięli za polskich żołnierzy. Wielu też mieszkańców zginęło chroniąc się w piwnicach, gdzie udusili się od dymu lub znaleźli śmierć w płomieniach. Po pierwszych strzałach i wznieceniu pożarów do wsi weszła grupa cywilów ukraińskich, która przystąpiła do rabunku mienia mordowanych Polaków.
Zginęło tam w sumie 91 osób, w tym 20 kobiet i 20 dzieci, UPA spaliła 150 gospodarstw.

Atak spotkał się z odporem samoobrony wsi poderwanej do walki przez ks. Józefa Misia oraz plutonu Ludowego Wojska Polskiego stacjonującego w folwarku. Ponadto na pomoc obrońcom przybył oddział NSZ „Radwana” z Piwody i samoobrona z Szówska. Kontratakującym udało się odebrać UPA zabrane mienie mieszkańców Wiązownicy oraz uderzyć na ukraiński obóz, gdzie zabito 5 przeciwników. Walki trwały łącznie około 5 godzin.

Oddziały Wojska Polskiego i Milicji Obywatelskiej z Jarosławia przybyły do Wiązownicy już po wycofaniu się oddziału zbrojnego UPA.

18 kwietnia 1945 roku dokonano napadu na ludności ukraińskiej Piskorowic w powiecie leżajskim przez oddział Narodowego Zjednoczenia Wojskowego pod dowództwem Józefa Zadzierskiego ps. „Wołyniak” (1923-1946), zamordowano tam wtedy ponad 170 Ukraińców- był to polski odwet za dokonaną dzień wcześniej przez kureń Zalizniaka zbrodnię w Wiązownicy, Zbrodnia w Wiązownicy miała natomiast być ukraińskim odwetem za polskie ataki na ukraińskie wsie: Kobylnica Ruska, Lubliniec Stary i Nowy oraz Gorajec.

M. Samborski, swym opracowaniu naukowym poświęconym tym tragicznym wydarzeniom, pt. „Wiązownica (pow. Jarosław) 17.IV.1945 r. Największy jednorazowy mord Polaków na terenie dzisiejszej Polski dokonany przez nacjonalistów ukraińskich” zwraca uwagę, że do 17 kwietnia 1945 roku zginęło w powiecie jarosławskim 216 Polaków i 65 Ukrańców, w tym 28 Ukraińców z rąk bojców UPA.

Od września 1945 kureń atakował pododdziały 3 Dywizji Piechoty, która obsadziła powiat lubaczowski. W jednej z akcji, nocą 22 listopada 1945 sotnia M-2 pod osobistym dowództwem „Zalizniaka” uderzyła na most kolejowy na rzece Szkło w Surochowie, który został wysadzony.

Skandalem jest, że o ile ofiary ukraińskiej zbrodni na ludności polskiej w Wiązownicy, do dnia dzisiejszego nie doczekali się żadnego pomnika, czy też tablicy pamiątkowej, to jednocześnie sprawcy tej zbrodni zostali upamiętnieni przez Ukraińców, którzy postawili im pomnik w ruinach monasteru w Werchracie (gmina Horyniec-Zdrój, powiat Lubaczów). Upamiętnia on 62 członków UPA z sotni „Bisa” (wchodzącej w skład kurenia „Mesnyky”), którzy zginęli w walce z wojskami NKWD, stoczonej 2 marca 1945 roku we wsiach Mrzygłody i Gruszka. Pomnik ten został postawiony legalnie przy pełnej i bezkrytycznej akceptacji polskich władz.

https://www.ukrinform.pl/rubric-society/2860628-ministerstwo-spraw-zagranicznych-wandalizm-przy-grobie-upa-to-proba-skocenia-warszawy-z-kijowem.html

https://twitter.com/msz_rp,

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kure%C5%84_UPA_%E2%80%9EMesnyky%E2%80%9D,

http://isakowicz.pl/archiwum/index.php?page=news&kid=121&pkid=126&nid=7371,

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zbrodnia_w_Wi%C4%85zownicy,

https://fotoroztocze.wordpress.com/2012/05/18/monasterz-werchrata/.

***

Na tym kończąc ten wstęp, przechodzę teraz do relacji z kolejnego dnia wojny domowej na południowo-wschodniej Ukrainie.

W ciągu minionej doby na donieckim odcinku frontu, ukraińscy żołnierze prowadząc ostrzały przy użyciu: moździerzy kaliber 120 (26 min) i 82 mm (23 miny), opancerzonych wozów bojowych BMP-1 i BMP-2 (120 wystrzałów) oraz granatników SPG-9 (17 granatów) i RPG-7 (8 granatów), a także broni maszynowej- w tym ciężkiej i snajperskiej (łącznie 8 ostrzałów), w sumie 12 razy naruszyli warunki rozejmu.

Ostrzały te przeprowadzono w rejonie: Gorłówki (Dolomitnoje i na terenie osiedla mieszkaniowego przy kopalni im. Izotowa), Doniecka (Wiesiełoje oraz teren lotniska, „Volvo-Center” i osiedla mieszkaniowego przy kopalni Trudowskaja), a także na południowym odcinku frontu (Nowaja Tawrija, Krasnoarmieńskoje, Leninskoje, Komiternowo i Sachanka).

Łącznie w wyniku tych ostrzałów na terytorium DRL spadły 193 pociski (wobec 36- w odniesieniu do dnia poprzedniego), co nie spowodowało żadnych szkód i strat.

Dziś od rana (od 07:35 czasu lokalnego) trwa intensywny ostrzał ze strony ukraińskiej.

Poniżej raport za ostatnią dobę, sporządzony przez centrum prasowe ukraińskiego sztabu generalnego prowadzącego operację pacyfikacyjną przez połączone siły (Операція об’єднаних сил / Joint forces operation- OOS/JFO) ukraińskich formacji zbrojnych w Donbasie, na temat aktualnej sytuacji wzdłuż linii frontu:

Операція об’єднаних силп / Joint forces operation

9 min.

„Зведення станом на 07:00 23 січня 2020 року.

22 січня збройні формування Російської Федерації 6 разів порушили режим припинення вогню. Противник обстріляв наші позиції із заборонених Мінськими домовленостями мінометів калібру 82 мм, а також гранатометів різних систем, великокаліберних кулеметів та іншої стрілецької зброї. Окрім цього, була присутня снайперська активність.
Чотири обстріли по нашим позиціям відкривалися у районі відповідальності оперативно-тактичного угруповання „Схід”, а саме:
поруч з Павлополем – з ручного протитанкового гранатомету;
поблизу Талаківки – з великокаліберного кулемету, стрілецької зброї, а також снайперської гвинтівки;
неподалік Лебединського – з мінометів калібру 82 мм противник випустив 2 міни, станкового протитанкового гранатомету – 4 постріли, а також великокаліберного кулемету та іншої стрілецької зброї;
поруч з населеним пунктом Водяне – з 82-мм міномету – 4 міни та великокаліберного кулемету.
Два ворожих обстріли було зафіксовано у районі відповідальності оперативно-тактичного угруповання „Північ”, а саме:
поблизу Майорська – з великокаліберного кулемету;
в районі населеного пункту Шуми – з автоматичного станкового гранатомету.
Вчора, 22 січня, внаслідок ворожих обстрілів один військовослужбовець Об’єднаних сил загинув.
З початком цієї доби російські окупаційні війська зі стрілецької зброї відкривали вогонь по захисникам Опитного, що у районі відповідальності оперативно-тактичного угруповання „Схід”.
За поточну добу один військовослужбовець Об’єднаних сил отримав поранення.”

https://www.facebook.com/pressjfo.news/

***

I jeszcze kilka aktualnych filmów:

***

***

© Powyższy tekst jest chroniony prawem autorskim.
Wykorzystanie, jego części lub całości, tylko pod warunkiem podania linku do źródła.