Wojna domowa na Ukrainie 06.03.2020r.- 1731 dzień od nowego rozejmu.

Zbrodnia popełniona przez odziały UPA przy współudziale ludności ukraińskiej w nocy z 28 na 29 lutego 1944 na Polakach, mieszkańcach wsi Korościatyn na Podolu w dawnym powiecie buczackim województwa tarnopolskiego na południowo-wschodnich kresach II RP.

28 lutego 1944 r. około godziny 18:00, gdy warty polskiej samoobrony dopiero obsadzały posterunki, do Korościatyna równocześnie z trzech stron nadciągnęły oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii wspierane przez okoliczną ludność ukraińską. Łącznie liczbę napastników oceniono na 600 osób uzbrojonych w broń palną, siekiery, widły, kosy i wielkie rzeźnickie noże. Wjechali do wioski posługując się obowiązującym hasłem i podając się za polskich partyzantów, co zmyliło wartowników.

Aniela Muraszka, późniejsza siostra zakonna, relacjonuje: „Banderowcy zaatakowali o godz. 18-tej, a więc wtedy, gdy warty dopiero rozchodziły się na posterunki. Zdradziła to pewna Ukrainka ożeniona w Korościatynie. Zdradziła także hasło, którym posługiwali się wartownicy. Napastnicy wjechali do wioski saniami, wołając po polsku, że są partyzantami i żeby chłopcy z wioski zgromadzili się wokół nich. Chcieli ich bowiem w jak największej ilości wymordować. Po chwili zaatakowali i rozpoczęła się rzeź.”.

Tak więc korzystając z zaskoczenia obrońców banderowcy ukraińscy zajęli stację kolejową, gdzie przecięli druty telegraficzne, zerwali tory i przystąpili do mordowania urzędników kolejowych oraz podróżnych oczekujących na pociąg. Zabito tam 21 osób, w tym przez przypadek jednego Ukraińca. Następnie napastnicy rozpoczęli mordowanie ludności we wsi, najczęściej przy użyciu siekier, noży i bagnetów, a także broni palnej. Oprawcy torturowali niektóre ofiary, wycinając im języki, wydłubując oczy, obcinając piersi kobietom. Zdaniem świadków napastnicy podzielili się na trzy grupy: jedna zajmowała się zabijaniem, druga rabunkiem mienia, które ładowano na sanie, a trzecia podpalaniem zabudowań. W grupie podpalającej domy brali udział nawet 12-14-letni chłopcy. Rzeź, którą kierował kapłan obrządku greko-katolickiego Pałubicki i jego córka, trwała do rana.

Zaskoczona początkowo samoobrona stawiła jednak zaciekły opór, co pozwoliło uratować się większość mieszkańców Korościatyna. W czasie oblężenia plebanii zginął jeden z dowodzących atakiem, syn księdza greckokatolickiego z Zadarowa. Eksterminację przerwała odsiecz polskiego oddziału partyzanckiego z oddalonych o 12 km Puźnik.

Świadek rzezi- docent Jan Zaleski Z WSP w Krakowie wspominał:

„Rano rodzice udali się na zgliszcza Korościatyna i opowiadali potem rzeczy, od których włosy się jeżyły. Np. bandyci wpadli do mieszkania Nowickich w dawnej karczmie. P. Nowicki, przedwojenny sprzedawca w sklepie Kółek Rolniczych, zdążył w ostatniej chwili wymknąć się za dom. Żonę pochyloną nad łóżeczkiem kilkumiesięcznego dziecka banderowiec ściął toporem, rozpłatał też toporem głowę kilkuletniej córki Basi. Tenże Nowicki dostał po tym wszystkim pomieszania zmysłów i chodził z ocalałym niemowlęciem na ręku, ciągle mówiąc coś o ukochanej Basi. Sąsiedzi dożywiali go wraz z dzieckiem.”

Podczas rzezi na stacji kolejowej i we wsi zamordowano łącznie 156 osób, w tym kilkanaścioro dzieci w wieku od 4 do 12 lat. Udało się ustalić tożsamość jedynie 117 zabitych. Spaleniu uległy wszystkie zabudowania oprócz kościoła i plebanii.

1 marca Niemcy sfilmowali zgliszcza wsi i wykonali zdjęcia ofiar. Następnego dnia większość z nich pochowano na cmentarzu w Korościatynie we wspólnej mogile. Polacy, którzy ocaleli z rzezi, przenieśli się do Monasterzysk.

Zbiorowy grób ofiar zbrodni upamiętniono jedynie drewnianym krzyżem pozbawionym jakichkolwiek napisów.

W powiecie buczackim zagładzie ulegali także Polacy z innych wiosek. Dwa tygodnie po tragedii Korościatyna, banderowcy w Bobulińcach k. Podhajec zamordowali 39 osób, w tym ks. proboszcza Józefa Suszczyńskiego. W Jazłowcu z kolei z ich rąk zginął ks. dr Andrzej Kwaśnicki i dwie siostry niepokalanki. Najtragiczniejsze jednak mordy były już po ponownym wkroczeniu Armii Czerwonej, a luty 1945 r. był najkrwawszym miesiącem. 2 lutego w Ujściu Zielonym oddziały UPA zamordowały 133 osoby, 4 lutego w Baryszu 135 osób, 7 lutego w Zalesiu spalono żywcem 50 osób, 12 lutego w Puźnikach 110 osób, 25 lutego w Zaleszczykach Małych 39 osób. Lista mordów jest o wiele dłuższa, ale wiele z nich uległo zapomnieniu. Dwa lata wcześniej zagładzie uległa również tamtejsza społeczność żydowska, wymordowana bądź w gettach w Monasterzyskach i Buczaczu, bądź w obozach zagłady.

Po 1990 r. kościół w Korościatynie, zamknięty i zamieniony na magazyn, nowi mieszkańcy wioski odremontowali i przekształcili w cerkiew greckokatolicką. Wyremontowano także kościół w Monasterzyskach, przekształcając go w cerkiew prawosławną. Nie odbudowano natomiast spalonego kościoła w Hucie Starej.

W odbudowanym po wojnie Korościatynie osiedlono z Łemków, głównie z okolic Krynicy. Oni też na pamiątkę swojej rodzinnej miejscowości zmienili nazwę wioski na Krynycia.

http://www.lwow.com.pl/semper/korosciatyn.html,

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zbrodnia_w_Koro%C5%9Bciatynie,

https://www.pch24.pl/apokalipsa-lutowa,21361,i.html,

https://www.rmf24.pl/tylko-w-rmf24/isakowicz-zaleski/blogi/news-pieklo-na-tarnopolszczyznie-75-rocznica-zaglady-polskich-wio,nId,2858051,

https://www.wikiwand.com/pl/Krynycia_(obw%C3%B3d_tarnopolski).

***

Na tym kończąc ten wstęp, przechodzę teraz do relacji z kolejnego dnia wojny domowej na południowo-wschodniej Ukrainie.

W ciągu minionej doby ukraińscy żołnierze na donieckim odcinku frontu prowadząc ostrzał przy użyciu: moździerza kaliber 82 mm (10 min) oraz granatników: AGS-17 (10 granatów), SPG-9 (16 granatów) i RPG-7 (2 granaty), a także broni maszynowej- w tym ciężkiej (12 ostrzałów), w sumie 9 razy naruszyli warunki rozejmu.

Ostrzeliwane były przez ukraińskich żołnierzy następujące punkty frontu: rejon Gorłówki (Gołmowskij, Zajcewo oraz teren osiedla mieszkaniowego przy kopalni im. Gagarina) i okolice Doniecka (Spartakus i Staromichajłowka) oraz południowy odcinek frontu (Sachanka).

Łącznie w wyniku ukraińskiego ostrzału na terytorium DRL spadło 38 pocisków (wobec 52- w odniesieniu do dnia poprzedniego), tym razem nie powodując przy tym żadnych strat i szkód.

Poza tym, na ługańskim odcinku frontu w ciągu minionej doby, ukraińscy żołnierze prowadząc ostrzał przy użyciu automatycznego granatnika AGS-17 oraz ręcznego przeciwpancernego granatnika RPG-7 miejscowości Kalinowka, 1 raz naruszyli warunki rozejmu.

Strat i szkód nie zarejestrowano.

Poniżej raport za ostatnią dobę, sporządzony przez centrum prasowe ukraińskiego sztabu generalnego prowadzącego operację pacyfikacyjną przez połączone siły (Операція об’єднаних сил / Joint forces operation- OOS/JFO) ukraińskich formacji zbrojnych w Donbasie, na temat aktualnej sytuacji wzdłuż linii frontu:

Операція об’єднаних силп / Joint forces operation

7 min.

„Зведення станом на 07:00 06 березня 2020 року.

05 березня збройні формування Російської Федерації 10 разів порушили режим припинення вогню. Противник обстріляв наші позиції із заборонених Мінськими домовленостями артилерійських систем калібру 122 мм, мінометів калібру 120 мм та 82 мм, а також з гранатометів різних систем, великокаліберних кулеметів та стрілецької зброї.
Один обстріл було зафіксовано в районі відповідальності оперативно-тактичного угруповання „Схід”, а саме:
поблизу населеного пункту Авдіївка – з міномету калібру 82 мм противник випустив 7 мін, здійснив 4 постріли зі станкового протитанкового гранатомету, а також вів вогонь з протитанкового ракетного комплексу, великокаліберних кулеметів та стрілецької зброї.
У районі відповідальності оперативно-тактичного угруповання „Північ” противник здійснив дев’ять обстрілів наших позицій, а саме:
два рази поруч з Зайцеве – з 82-мм мінометів – 13 мін, а також вівся обстріл з великокаліберних кулеметів та стрілецької зброї;
неподалік Новотошківського – з міномету калібру 120 мм – 10 мін;
чотири рази в районі населеного пункту Оріхове – зі ствольної артилерії калібру 122 мм – 4 снаряди, з мінометів калібру 120 мм – 7 мін та 2 міни з 82-мм міномету;
поблизу Новозванівки – з протитанкового ракетного комплексу;
поруч з Луганським – зі станкового протитанкового гранатомету – 3 постріли, а також ворог вів вогонь з автоматичних станкових гранатометів, великокаліберних кулеметів та стрілецької зброї.
Окрім цього, упродовж минулої доби противник здійснив провокаційний обстріл ділянки розведення №3, застосувавши стрілецьку зброю. Постраждалих осіб немає. Вогонь у відповідь українські захисники не відкривали – з нашого боку режим тиші було дотримано.
Вчора, 05 березня, внаслідок ворожих обстрілів один український захисник отримав поранення та ще 2 військовослужбовця Об’єднаних сил отримали бойове ураження.
З початком цієї доби російські окупаційні війська вогневої активності не проявляли.
За поточну добу втрат немає.”

https://www.facebook.com/pressjfo.news/

***

I jeszcze kilka aktualnych filmów:

***

***

© Powyższy tekst jest chroniony prawem autorskim.

Wykorzystanie, jego części lub całości, tylko pod warunkiem podania linku do źródła.