Wojna domowa na Ukrainie 22.07.2020r.- 1859 dzień od nowego rozejmu.

„Niemy krzyk”– dzień 132.

W jaki sposób nastąpi rozpad Ukrainy?

Sytuacja z Ukrainą, która wciąż gnije, jest coraz bardziej poważna, kraj już dawno stracił swoją międzynarodową podmiotowość, gospodarka i przemysł są w ruinie, ludność się rozprasza, a oligarchia nadal dokonuje grabieży na jej zgliszczach.

Niszczycielskie działania ukraińskiej elity i oligarchii doprowadziły kraj do całkowitej degradacji instytucji państwowych. Ukraina z trudem może istnieć samodzielnie, wciąż utrzymuje się na powierzchni tylko dzięki wsparciu i pożyczkom Zachodu. Społeczeństwo jest podzielone ze względów etnicznych, społecznych, kulturowych i mentalnych, przywrócenie jedności kraju jest już niemożliwe, wszystko poszło za daleko. Na Ukrainie nigdy nie było elity broniącej interesów państwa i tak nie jest. Człowiek o zdrowych zmysłach nie potraktuje poważnie partii politycznego klauna Rabinowicza i „ojca chrzestnego” Medwedczuka czy „internetowego prowokatora” Szarija. Pozostali tylko maruderzy i kompradorzy, działający w interesie własnych kieszeni i zagranicznych patronów.

Niemniej jednak klasa rządząca Ukrainy uważa, że ​​kraj jest nadal potrzebny Zachodowi i Rosji i na tej konfrontacji próbuje prowadzić nadal swoją grę. Ale ostatnio świat poważnie się zmienia, a Ukraina schodzi na dalszy plan w jej pozycji międzynarodowej. Dla Stanów Zjednoczonych wciąż stanowi pewną wartość jako rusofobiczna trampolina do nacisków na Rosję, a dla Unii Europejskiej- jako rynek zbytu jej produktów, jako źródło surowców naturalnych i półproduktów oraz jako rynek taniej i niewymagającej siły roboczej.

Dla Rosji rusofobiczna Ukraina to jątrząca zadra, która stwarza problemy głównie na froncie polityki zagranicznej w konfrontacji z Zachodem. Jest powodem wprowadzenia zachodnich sankcji, symbolem rozłamu w rosyjskiej cywilizacji i zdrady jednej z gałęzi narodu rosyjskiego.

Cokolwiek można powiedzieć o znaczeniu Ukrainy dla Rosji, była i pozostaje jedną z zasadniczych części rosyjskiej cywilizacji, na której żyła gałąź rosyjskiego super-etnosa. Ponadto rosyjski prezydent wielokrotnie podkreślał, że jednym z priorytetowych zadań Rosji jest odbudowa rosyjskiej cywilizacji. Jedną rzeczą jest mieć to terytorium w takiej czy innej formie w strefie jego wpływów, a zupełnie inaczej jest mieć to terytorium działające wbrew interesom Rosji w obozie geopolitycznych przeciwników.

W tym względzie Ukraina ma geopolityczne i gospodarcze znaczenie dla zabezpieczenia interesów Rosji, biorąc pod uwagę pozostałe jeszcze ośrodki przemysłu i infrastruktury. Jednocześnie prawie cała lojalna ludność, zasoby i zdolności są skoncentrowane na południowym wschodzie, a region ten jest najbardziej obiecujący pod względem integracji z systemem politycznym i gospodarczym Rosji.

Wszystko na to wskazuje, że Rosja nie może dopuścić do istnienia na jej granicach przyczółka zachodniego w postaci dzisiejszej Ukrainy. Dlatego w interesie Rosji jest znalezienie sposobu na usunięcie tego przerośniętego ropnia.

Na tym etapie Ukraina wkracza w kolejny cykl niestabilności, a punktem przełomowym może być zbliżająca się jesień, kiedy to zaplanowane są wybory samorządowe, co może doprowadzić do wzrostu regionalnego separatyzmu, próby grupy Poroszenki, by uczynić z Zełenskiego „prowokatora” i gotowość nacjonalistycznych radykałów dokonania próby puczu w Kijowie lub zaplanowanie jakiejś grubszej prowokacji, czy też atak zbrojny ukraińskich wojsk Operacji Połączonych Sił na D i ŁRL.

Nie dość tego sytuacja na świecie nabiera dynamiki. Zachód wszedł w systemowy kryzys globalnego systemu finansowego, a w Stanach Zjednoczonych globaliści i trumpiści złapali się za gardła, zaś do punktu przesilenia może nadejść tam również jesienią w związku z zakończeniem prezydenckiej kampanii wyborczej.

Wraz z najbardziej prawdopodobnym zwycięstwem Trumpa rozpocznie się czystka w strukturach globalistów na całym świecie, a zwycięzcy nieuchronnie doprowadzą do technicznego bankructwa Ukrainy, aby w ten sposób nie spłacała zadłużenia pożyczkami wzmacniającymi w ten sposób globalistów.

Zwycięzcy pokonując globalistów będą musieli podzielić upadłe globalne imperium finansowe na strefy wpływów, a znaczna część Europy Wschodniej z pewnością wpadnie w sferę wpływów Rosji. Aby powstrzymać Chiny, Trump będzie musiał polegać na Rosji i nie ma powodu, aby angażował się w konfrontację z nią ze względu na Ukrainę, zwłaszcza że od dawna nie darzy tego kraju sympatią.

Jeśli globaliści wygrają, sytuacja na świecie gwałtownie się pogorszy, bezskutecznie będą starać się utrzymać załamany światowy porządek finansowy i ostatecznie przegrają, porządek świata zmieni się. W tej sytuacji Ukraina też nie będzie błyszczeć, to za mała przynęta dla grubej zwierzyny. W każdym razie Rosja nadal będzie musiała radzić sobie sama z problemem Ukrainy.

Ukraina jako jedno niepodzielne państwo nie interesuje ani Zachodu, ani Rosji. Na Ukrainie nie ma jednego narodu zjednoczonego wspólną ideą. Istnieją trzy grupy etniczne, które inaczej oceniają swoją przeszłość i zupełnie inaczej patrzą na swoją przyszłość. Próby zjednoczenia wszystkich pod sztandarem „wielkiego narodu ukraińskiego” czy powrotu do rosyjskich korzeni do niczego nie prowadzą. Najwyraźniej każdy etnos będzie zmuszony podążać własną drogą, a chęć uszczęśliwienia ich „jednością” z jednej lub drugiej strony traci wszelkie znaczenie.

W świetle passy niestabilności, która zarysuje się z pewnością jesienią na Ukrainie, rząd centralny w Kijowie nieuchronnie zacznie tracić kontrolę i wpływy w regionach. Tendencje dośrodkowe będą się nasilać, a terytorium zacznie się rozpadać na oddzielne enklawy, pozostawiając Kijów pod kontrolą. Najbardziej prawdopodobne jest rozdrobnienie terytorium i konsolidacja pod przywództwem regionalnych elit ludności o różnych preferencjach mentalnych i politycznych w trzech regionach: Galicji, południowo-wschodnim (Noworosja) i Małorosji. Rosja, jako przyszły „nadzorca” tego terytorium, będzie musiała wypracować sobie właściwą postawę.

Biorąc pod uwagę, że proces miński, który traktuje Ukrainę jako całość, znalazł się w ślepym zaułku, biorąc pod uwagę zmienione realia geopolityczne, potrzebne są nowe mechanizmy i metody wpływania na to terytorium. Nie ma już sensu traktować Ukrainy jako całości, wręcz przeciwnie, wskazane jest stymulowanie walki o niezależność każdego regionu i decydowanie o jej przyszłości w zależności od preferencji elit i ludności oraz znaczenia dla interesów Rosji.

W tym zakresie interesujące są pomysły rosyjskiego analityka geostrategicznego Szkolnikowa, który ocenia teraźniejszość i przyszłość Ukrainy na podstawie stopnia oddziaływania sił wewnętrznych i zewnętrznych. Jeśli uznamy Ukrainę za spółkę akcyjną, to teraz pod względem stopnia wpływu Stany Zjednoczone zajmują pierwsze miejsce z pakietem kontrolnym ponad 50 procent, ale nie mogą podejmować strategicznych decyzji na Ukrainie, bo Rosja ma blokujący 25 procentowy pakiet, a to przez Krym, Donbas i inne punkty wpływy na świecie blokujące Stany Zjednoczone w podejmowaniu strategicznych decyzji na tym terytorium. Udziałowcami mniejszościowymi są Niemcy, Francja, Polska, Węgry po około 15 procent oraz ukraińska oligarchia ze swoimi 10 procentami. Pakiety te nie są skonsolidowane i praktycznie nie mają poważnego wpływu na teraźniejszość i przyszłość Ukrainy.

Biorąc pod uwagę konfrontację elit w Stanach Zjednoczonych i ewentualne zwycięstwo Trumpa, będzie potrzebował sojuszu z Rosją w konfrontacji z Chinami, na początku 2021 r. może przenieść część swojego pakietu (około 30 proc.) do Rosji (oczywiście bez rozgłosu), która tym sposobem stanie się właścicielem pakietu kontrolnego. Na Zachodzie pozostaje blokada, Rosja nie będzie też mogła podejmować strategicznych decyzji. W tej sytuacji istnienie zjednoczonej Ukrainy w obecnym kształcie nie będzie odpowiadać rosyjskim interesom. Pożądane jest, aby ona sama zaczęła dzielić się od wewnątrz.

Działania ukraińskich władz, elity i oligarchii także bezwzględnie zmierzają do takiego negatywnego dla jedności Ukrainy scenariusza. Według ich partykularnych interesów musi maleć znaczenie rządu centralnego i elity kompradorskiej oraz rosnąć rola elit regionalnych, co ostatecznie doprowadzi do utraty kontroli Kijowa nad krajem. Elity regionalne, dysponujące zasobami gospodarczymi i politycznymi, będą zwiększać swoje wpływy w regionach i przejmować nad nimi kontrolę, tworzyć zespoły regionalne i umieszczać swoich ludzi w kluczowych punktach, w tym w strukturach władzy centralnej- zresztą proces ten trwa już od wielu lat. Siły zewnętrzne nie będą miały innego wyboru, jak zorientować się w kierunku elit regionalnych, które dysponują środkami do kontrolowania swojego terytorium.

W wyniku takich działań niezależne regiony zaczną się formować w postaci „republik” i enklaw, które przestaną uznawać władze centralne i wzt. będą się łączyć pragmatycznie „zgodnie ze swoimi interesami”. W oparciu o ukraińskie realia może to doprowadzić do powstania trzech jednostek terytorialnych: Galicji, Noworosji i Małorosji.

W tej sytuacji najbardziej obiecujące jest wsparcie elit regionalnych, udowodnienie na wszystkich szczeblach bezsens istnienia jednego państwa oraz przekonanie opinii publicznej na Ukrainie i poza nią o potrzebie jej podziału.

Najbardziej znaczący dla Rosji jest region południowo-wschodni o ludność w przeważającej większości wyznający rosyjski świat wartości i jednocześnie posiadający jeszcze nie do końca zdewastowane resztki potencjału gospodarczego. Republiki, które pojawiły się na tym terytorium, ostatecznie będą w stanie zjednoczyć się w Noworosję, DRL i ŁRL swoimi strukturami siłowymi z pewnością połączą się, a ich wspólna przyszłość zostanie ostatecznie określona. W pierwszym etapie formacja ta może na zasadzie konfederacji skierować się ku na wciąż istniejącą prawnie Ukrainę, następnie stać się niezależnym podmiotem prawa międzynarodowego i ostatecznie stać się częścią Rosji.

Galicja, utraciwszy wpływy w Noworosji i Małorosji, stanie się niezależną enklawą. Nikt nie zabierze tej enklawy ani do UE, ani do Polski, a będzie ona istniała pod sztywnym polskim protektoratem.

Węgierskie regiony Zakarpacia, nie ma ich tak wiele- w sumie tylko około 10-12 proc. przyłączą Węgry, a o przyszłości Zakarpacia, podobnie jak w latach 1945-1946, zadecyduje porozumienie między Rosją a Węgrami.

Najciekawszy będzie los Małorosji, zniknie ona jako niezależny byt i, jak się wydaje, co dziwne, według prognoz Szkolnikowa, część drugiego państwa prorosyjskiego ze stolicą w Mińsku praktycznie w historycznych granicach zapomnianego już Wielkiego Księstwa Litewskiego. Dwie gałęzie narodu rosyjskiego połączą się z wiodącą rolą białoruskiego patrona i zbudują drugie związkowe państwo rosyjskie o własnych cechach i długoterminowej perspektywie zjednoczenia z Rosją, a Łukaszenka i spółka będą mieli coś wreszcie sensownego do zrobienia.

Rosja w stosunku do tych formacji musi przyjąć odpowiednia postawę, a więc konieczne będzie nawiązanie wzajemnych silnych więzi gospodarczych, politycznych i kulturowych z Noworosją, zapewnienie wszechstronnego wsparcia na tych obszarach i zintegrowanie go z ogólną przestrzenią rosyjską. W tym regionie konieczne będzie oczyszczenie terytorium z przedstawicieli ukronazizmu, aby nie dopuścić do mieszania i różnych prowokacji, a zagorzali zwolennicy „małej rosyjskiej tożsamości” będą mogli spokojnie zintegrować się ze swoją historyczną ojczyzną w Małorosji.

Sytuacja z Małorosją jest inna. Tu trzeba będzie wspierać tradycje małorosyjskie, uformować na bazie kultury rosyjskiej specyficzne społeczeństwo o własnej mentalności i osobliwościach, a w roli „starszego brata” bardziej nadaje się białoruskie społeczeństwo, które również posiada swój indywidualny charakter.

Jednocześnie trzeba podkreślić odmienność Galicji, bo z historycznego punktu widzenia dzięki Polsce i Węgrom jest częścią zachodniej cywilizacji i jej miejsce jest na Zachodzie. Dlatego sensowne jest tam wyłącznie wspieranie prądów politycznych głoszących zachodniocentryzm, odgradzając je od obcej im kultury rosyjskiej. Jednocześnie musi nastąpić właściwe uregulowanie stosunków historycznych z jej protektorem- Polską.

Taka strategia Rosji doprowadzi jedynie do utraty Galicji, która już dawno straciła swoją rosyjską tożsamość- a właściwie nigdy jej nie miała, pozostałe regiony będą stopniowo wchodzić w strefę wpływów Rosji i włączać się w rosyjską przestrzeń cywilizacyjną. Ten proces będzie naturalnie wydłużał się z czasem. Według prognoz Szkolnikowa, mogą być następujące etapy: 2021–2022- powstanie samozwańczych „republik”, 2022–2023- zjednoczenie „republik” i utworzenie konfederacji, 2023–2024- rozbiór Ukrainy.

W takim scenariuszu nie będzie to wymagało kolosalnych nakładów środków rosyjskich na ożywienie zmanipulowanej ludności i odbudowę gospodarki, bo te części Ukrainy, które nie zapomniały o swoich rosyjskich korzeniach, są w stanie zapewnić sobie w początkowej fazie znośne bytowanie przy wsparciu i ochronie Rosji.

Do rozwiązania tych problemów nie są potrzebne ani porozumienia mińskie, które tylko wstrzymują rozwiązanie problemu, ani utworzenie prywatnych armii w celu oczyszczenia terytorium Ukrainy, ani także egzotycznej firmy wschodnioindyjskiej do prowadzenia polityki kolonialnej. W kontaktach z podzielonym Zachodem należy kompetentnie współpracować z elitami regionalnymi i ludnością, znajdując kompromis w celu zaspokojenia regionalnych i rosyjskich interesów narodowych. Dzięki takiemu podejściu Rosja ma szansę na rozwiązanie utkniętego w martwym punkcie problemu Ukrainy i Donbasu, przywrócenie pierwotnie rosyjskich ziem i przywrócenie na nich wpływów rosyjskiej cywilizacji.

Dodam jeszcze na koniec, że z tymi hipotezami współgrają opinie głoszone przez elity polityczne na Ukrainie dotyczące groźby utraty w niedalekiej przyszłości ośmiu regionów.

Ukraina może stracić osiem regionów w przypadku nowego Majdanu, powiedział na antenie kanału telewizyjnego „Nasz” były deputowany Wierchownej Rady, Jewgienij Murajew.

Według niego reformy przyjęte w 2014 roku zniszczyły instytucje władzy, w tym system polityczny oraz resorty siłowe.

Dodał, że jeśli w kraju zaczną się niepokoje, policja nie będzie w stanie nic sprzeciwić się konfrontacji cywilnej.
Murajew ostrzegł, że w tych warunkach inne kraje będą mogły zajmować terytoria, które uznają za swoje.

„Mamy osiem obszarów zagrożonych”– podkreślił były deputowany.

Wcześniej Murajew powiedział, że to sam Kijów „porzucił” Donbas i Krym z powodu „niechęci do płacenia” swych zobowiązań socjalnych mieszkającym tam ludziom. Według niego mieszkańcy tych regionów nie dostrzegają ukraińskiego rządu, który wyrzekł się swoich obywateli.

*

A na froncie w Donbasie w ciągu minionej doby ukraińscy żołnierze pokojowo prowadząc ostrzały (18:55, 19:15, 19:37, 19:42 i 19:45), przy użyciu: moździerzy kaliber 120 (2 ostrzały, 15 min) i 82 mm (1 ostrzał, 5 min) oraz przeciwpancernych granatników SPG-9 (2 ostrzały, 3 granaty), a także broni maszynowej- w tym ciężkiej (4 ostrzały), tym sposobem 5 razy naruszyli warunki rozejmu.

Ostrzał prowadzony był wyłącznie na obrzeżach i w okolicy Doniecka (teren serwisu „Volvo-Centrum” oraz Wasilewka i Aleksandrowka).

W wyniku wczorajszych ukraińskich ostrzałów na terytorium DRL spadły 23 pociski (wobec 32- w odniesieniu do dnia poprzedniego) co spowodowało uszkodzenie dwóch domów jednorodzinnych w Wasilewce znajdujących się przy ulicy Kołchozowej nr. 36 i 38.

Poniżej raport za ostatnią dobę, sporządzony przez centrum prasowe ukraińskiego sztabu generalnego prowadzącego operację pacyfikacyjną przez połączone siły (Операція об’єднаних сил / Joint forces operation- OOS/JFO) ukraińskich formacji zbrojnych w Donbasie, na temat aktualnej sytuacji wzdłuż linii frontu:

Операція об’єднаних силп/Joint forces operation

8 min.

„Зведення станом на 07:00 22 липня 2020 року.

21 липня збройні формування Російської Федерації 9 разів порушили режим припинення вогню. Ворог обстріляв наші позиції зі 120-ти та 82-х мм мінометів, гранатометів, озброєння БМП, великокаліберних кулеметів та стрілецької зброї. Військовослужбовці Об’єднаних сил рішуче відповіли на ворожі обстріли та продовжують контролювати ситуацію на лінії зіткнення. Наші воїни і в подальшому завжди готові негайно реагувати на можливі загрози з будь-яких напрямків.
У районі відповідальності оперативно-тактичного угруповання «Північ», неподалік Новотошківського противник відкривав вгонь з мінометів калібру 120 мм, а поблизу Кримського – з 82-х мм мінометів, гранатометів та кулеметів. Біля населеного пункту Хутір Вільний агресор теж застосував великокаліберні кулемети та автоматичні станкові гранатомети.
У районі відповідальності оперативно-тактичного угруповання «Схід», по українських захисниках неподалік Гнутового ворог два рази відкривав вогонь з мінометів калібру 82 мм та гранатометів. З великокаліберних кулеметів та гранатометів різних систем агресор двічі обстрілював наші опорні пункти поблизу Павлополя. Також окупанти вели вогонь з озброєння БМП по українських воїнах біля Лебединського, а поруч з Водяним – задіяли станкові протитанкові гранатомети.
За минулу добу, внаслідок ворожих обстрілів, на жаль, загинув один український військовослужбовець, ще один воїн – отримав поранення. Командування Об’єднаних сил висловлює глибокі й щирі співчуття рідним та близьким полеглого героя, а пораненому військовослужбовцю бажає скорішого одужання.
Для здійснення заходів із відсічі та стримування збройної агресії наші воїни вправно задіяли чергові вогневі засоби. Відповідь була адекватною – після чого ворог припинив свою активність.
Від початку поточної доби збройні формування Російської Федерації 4 рази порушили режим припинення вогню.
У районі відповідальності оперативно-тактичного угруповання «Північ», противник застосував озброєння заборонене Мінськими домовленостями та обстріляв наші позиції зі 120 мм мінометів біля Майорська.
У районі відповідальності оперативно-тактичного угруповання «Схід», по захисниках Мар’їнки агресор двічі використав гранатомети різних систем та великокаліберні кулемети. А в по околицях Лебединського – станкові протитанкові гранатомети та стрілецьку зброю.
Українські підрозділи діяли адекватно обстановці і вживали необхідних заходів щодо придушення вогневих засобів противника. Прицільним вогнем у відповідь Об’єднані сили рішуче припиняли усі провокації ворога.
За наявною інформацією втрат за поточну добу серед українських воїнів немає.
Ситуація в районі проведення операції Об’єднаних сил залишається контрольованою.

Сала Україні!”

https://www.facebook.com/pressjfo.news/

***

I jeszcze kilka aktualnych filmów:

***

***

© Powyższy tekst jest chroniony prawem autorskim.

Wykorzystanie, jego części lub całości, tylko pod warunkiem podania linku do źródła.