Wojna domowa na Ukrainie 26.02.2021r.- 2075 dzień od nowego rozejmu.

„Niemy krzyk”– dzień 347.

Rosja od wielu lat jest największym dostawcą gazu do Europy. Jednak w ciągu ostatnich 30 lat kwestia dostarczania niebieskiego paliwa z Rosji do zachodnich konsumentów była okresowo podnoszona, a nawet kwestionowano zasadność zwiększania jego importu, pod pretekstem uzależniania się od Rosji. 

Przypomnę, że jeszcze w czasach ZSRR systemy energetyczne republik związkowych zintegrowano się w jeden mechanizm, z którego dawna Ukraińska SRR od wielu lat z powodzeniem korzysta zarówno w celu uzyskania zysku, jak i manipulacji. Jedyna możliwa wówczas droga dostarczania rosyjskiego gazu do europejskiego konsumenta, będąc swego rodzaju „kopalnią złota” dla Ukrainy, wyschła i nie ma już takiej wartości jak poprzednio, co oczywiście bardzo niepokoi Kijów.

Od 1991 r. stosunki gazowe między Rosją a Ukrainą, delikatnie mówiąc, napięte. Chodzi o to, że ta druga nie była w stanie zapłacić za oficjalnie zużyte ilości gazu, co spowodowało gwałtowny wzrost zadłużenia wobec rosyjskiego Gazpromu. Już w 1994 roku ukraiński dług gazowy przekroczył 1 bilion rubli. Ponadto normą stało się systematyczne „pobieranie próbek” gazu bez zezwolenia, czyli po prostu jego ordynarna kradzież. Jak onegdaj wyjaśnił prezydent Leonid Kuczma w wywiadzie dla niemieckiego magazynu Spiegel w 2000 roku: „Moskwa co roku przepompowuje przez nasz kraj na Zachód 130 miliardów metrów sześciennych gazu. Jeśli wypompuje się tutaj miliard metrów sześciennych, jest to udział nieznaczny.” I właśnie taka filozofia kręgów władzy i pieniądz na Ukrainie była dominująca przez ostatnie trzy dekady.

Co więcej, dług rósł jak śnieżka, a selekcja paliwa przekraczająca ustalone ilości była kontynuowana. Gazprom próbował w jakiś sposób wpłynąć na sytuację wstrzymując dostawy, ale polityka odgrywa ważną rolę w stosunkach gospodarczych państw, których przywódcy za każdym razem zgadzali się na kontynuowanie dostaw w zamian za hojne obietnice spłaty zadłużenia i nieprzekraczania ustalonych limitów . W 1994 roku podpisano nawet porozumienie, w którym Gazprom przewidywał m.in. zbieżność ilości paliwa tranzytowego na wlocie i wylocie. Nie przeszkodziło to jednak Ukrainie w 1997 r. przekroczyć dopuszczalnych wielkości poboru gazu o nie mniej niż 660 mln m3 (w ujęciu pieniężnym – 48 mln USD), a już w 2000 r. czyli aż o 8,2 mld m3 i zadłużenia w wysokości 2 mld USD, które nigdy nie zostały zwrócone. 

Ponadto Ukraina stale wykorzystywała swoją monopolistyczną pozycję, żądając specjalnych cen paliw, specjalnych warunków rat i innych „specjalnych” warunków, czyli po prostu „wziatek” dla aktualnie rządzących. Taki sposób oddziaływania, jak okresowe przerwy w dostawach gazu, podważył prestiż Rosji jako stabilnego partnera Europy. Moskwa nie miała jednak okazji wpłynąć w jakiś sposób na sytuację, więc Gazprom naturalnie zaczął szukać alternatywnych sposobów dostarczania gazu konsumentom w Europie.

Rozwiązanie znaleziono marcu 1993 r. kiedy to Gazprom podpisał w Warszawie porozumienie o budowie tranzytowego gazociągu Jamał – Europa Zachodnia przez Polskę z pominięciem Ukrainy, które to porozumienie miało zostać rozszerzone o zwiększenie wolumenu przesyłu, ale przez stronę polską odrzucone- prawdopodobnie z polecenia hegemona. Dlatego też, równorzędnie od 1997 r. rozpoczęto badanie trasy po dnie Bałtyku, w wyniku czego w 2000 r. ruszył projekt gazociągu Nord Stream 1 (obie linie uruchomiono w 2012 r.), któremu w 2006 r. nadano status TEN (sieci transeuropejskich) … co oznacza, że Nord Stream ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia zrównoważonego rozwoju i bezpieczeństwa energetycznego w Europie. 

Zaraz, zaraz; bezpieczeństwo energetyczne od kogo? 

Oczywiście z niestabilnej i zanarchizowanej Ukrainy.

„Nord Stream-1” okazał się niebywałym biznesowym sukcesem, dziś realizuje tranzyt ponad deklarowane wolumeny: w 2020 roku to rekordowe 59,2 mld m3 zamiast 55,8 mld projektowych.

W październiku 2012 roku udziałowcy Nord Stream przeanalizowali projekt budowy trzeciej i czwartej nitki gazociągu, nazwanej Nord Stream 2, i doszli do wniosku, że budowa jest ekonomicznie opłacalna i technicznie wykonalna. W 2018 roku przeszli do realizacji tego ambitnego planu.

W ten sposób Rosja zapewnia sobie niezależność w dostawach i tym samym bezpieczeństwo energetyczne dla Europy Zachodniej, ale czy zapewnia to ekonomiczną korzyść z budowy nowych tras? 

Po pierwsze, zwrot kosztów projektu jest ważny. Całkowita inwestycja w projekt to 7,4 mld euro (udział Gazpromu to 51%, czyli 3,8 mld euro) i – jak powiedział w rozmowie z Russia Today Matthias Warnig, dyrektor zarządzający operatora projektu Nord Stream AG: inwestycja ta zwróci się za jakieś 14-15 lat, oczywiście według najbardziej pesymistycznych przewidywań. Jak na rurociąg o minimalnym okresie eksploatacji 50 lat to wynik ten jest bardzo dobry, bo minimalny możliwy zysk Gazpromu z inwestycji w sam projekt można oszacować aż na 9 mld euro.

Przepustowość ukraińskiego rurociągu wynosi 142 miliardy metrów sześciennych w czasie jednego roku, łączna przepustowość istniejących rurociągów omijających Ukrainę wynosi 110 miliardów metrów sześciennych w ciągu roku, co oznacza, że ​​zależność Rosji od ukraińskiego systemu przesyłowego gazu już się zmniejszyła trzykrotnie. W efekcie rekordowo niski wolumen tranzytu gazu przez Ukrainę na przestrzeni ostatnich 30 lat, wynoszący 55,8 mld m3. Ponadto, zgodnie z umową, w ciągu najbliższych pięciu lat liczba ta spadnie do 40 mld m3. Najwyraźniej, biorąc pod uwagę wszystkie sankcje i przeszkody, do tego czasu Nord Stream 2 powinien być ukończony, a potrzeba tranzytu przez nieobliczalny kraj całkowicie zniknie.

Obliczmy teraz koszt tranzytu przez Ukrainę i przez „joint venture” w skali roku. Jako wyjściową wartość przyjmujemy przepustowość Nord Stream 1 – 55 mld m3. Kwota opłaty za transport omijający Ukrainę wynosi 1.216 mld euro rocznie (długość trasy * wolumen * taryfa, wszystkie inne rzeczy bez zmian), taki sam wolumen przez Ukrainę będzie kosztował 1.320 mld euro rocznie. Różnica wynosząca 104 mln euro rocznie jest znacząca, nawet bez uwzględnienia ciągłych problemów z Naftohazem i rządem w Kijowie.

Ponieważ głównym konsumentem są Niemcy, można obliczyć całkowity koszt dostawy do konsumenta końcowego. Taryfa za przesył 1000 m3 gazu Nord Stream przy normalnym obciążeniu systemu wynosi około 1,8 euro, czyli 22,1 euro za całą trasę. Następnie doliczamy cenę tranzytu przez gazociąg OPAL, który powstał ze środków Gazpromu, Wintershalla i E.ON – to tylko 2,2 euro za tysiąc metrów sześciennych (czterokrotnie taniej niż przez Słowację). A przez gazociąg Gazela, zbudowany przez operatora czeskiego GTS, taryfa jest taka sama jak na starej trasie przez ten kraj – 8,2 euro. Łącznie z Rosji do Niemiec Nord Stream 1 koszt transportu 1 tys.m3 to 32,5 euro.

Przesyłając gaz rzez Ukrainę, według wyliczeń Naftohazu, Gazprom płaci 2,4 euro za tysiąc m3 za 100 km, czyli 24 euro od granicy do granicy. Do Waidhaus doliczamy koszt transportu na Słowacji i w Czechach – taryfa to 20,4 euro za tysiąc m3, według operatorów systemów w tych krajach- Eustream i Net4Gas, łącznie 44,4 euro za całą trasę. Przy wyjściu otrzymujemy cenę o 12 euro niższą niż przez Ukrainę, w ujęciu rocznym oszczędności wyniosą około 660 mln euro (przy dostawie 55 mld m3).

Władze ukraińskie doskonale o tym wiedzą i nieustannie szantażują Gazprom. Tak więc w styczniu 2019 roku strona ukraińska wystąpiła z nowym pozwem do arbitrażu sztokholmskiego, domagając się zapłaty kary w wysokości prawie 12 mld dolarów za „amortyzację ukraińskiego GTS w związku z budową gazociągów omijających Ukrainę – Nord Stream 2 i Turkish Stream „

Były prezydent Petro Poroszenko posunął się nawet do tego, że powiedział, iż gazociąg Nord Stream-2 jest jego zdaniem projektem geopolitycznym, którego celem jest „podważenie jedności Europy” i „jej zniszczenie”. Do tego dodał, że jest „próba narzucenia blokady gospodarczej i energetycznej Ukrainy i spowodowania znacznych strat”. Według Poroszenki, gdy tylko Nord Stream 2 zostanie napełniony rosyjskim gazem omijającym Europę Wschodnią i Ukrainę, Kreml rozpocznie „jeszcze ostrzejszą ofensywę” na europejskie wartości.

Jednocześnie histeria Ukrainy jest silnie wspierana przez sankcje USA, które planują przejąć większy udział w europejskim rynku energii. Przeciwnikami projektów Nord Stream są także Czechy, Polska, Węgry, Słowacja, Rumunia i Chorwacja- kraje, przez które tranzyt rosyjski gaz (po przejściu przez terytorium Ukrainy) jest tranzytem innymi drogami, na których dobrze zarabiają. Uruchomienie Nord Stream-2 zmniejszy wielkość przepływu rosyjskiego gazu przez ich terytoria, a tym samym wpłynie na ich budżet. Uzyskawszy takiego sojusznika jak Stany Zjednoczone, tym bardziej uparcie powtarzają retorykę o zagrożeniu ze strony Nord Stream 2 dla bezpieczeństwa energetycznego Europy, ale jednocześnie z zadowoleniem witają kontynuację tranzytu przez Ukrainę i dostawy przez Jamał-Europa Zachodnia.

Generalnie można stwierdzić, że tranzyt rosyjskiego gazu przez Ukrainę jest, przynajmniej na dzień dzisiejszy, jednoznacznie pozbawiony sensu z punktu widzenia ekonomicznych korzyści Rosji czy politycznej współpracy z Kijowem. Spadek wydobycia gazu w Europie Zachodniej otwiera perspektywę zwiększenia dostaw dla Gazpromu, a pomyślne zakończenie budowy gazociągu Nord Stream 2 oznacza uzyskanie wyraźnej przewagi konkurencyjnej i gwarancję dostaw energii do odbiorcy końcowego. Oczywiście ograniczy (albo nawet skutecznie zablokuje), wejście amerykańskich firm sektora gazowego na rynek europejski. Stąd ten amerykański ból głowy 🙂

https://pl.wikipedia.org/wiki/Gazoci%C4%85g_Jama%C5%82-Europa

*

A na froncie w Donbasie, na jego ługańskim odcinku żołnierz Milicji Ludowej został ranny w wyniku ataku snajperskiego ze strony USZ.

Fakt o tym incydencie został zgłoszony w przedstawicielstwie ŁRL we Wspólnym Centrum Kontroli i Koordynacji Reżimu Zawieszenia Broni (WCKiK):

„25 lutego o godz. 13:40 formacje zbrojne Ukrainy otworzyły celowy ostrzał snajperski od strony osady Ługańskoje w stronę osady Niżnieje Łozowoje, w wyniku czego ranny został żołnierz Milicji Ludowej ŁRL”.

Przedstawicielstwo ŁRL w WCKiK Natychmiast zgłosiło uwagę o incydencie do Specjalnej Misji Obserwacyjnej OBWE. „Oczekujemy właściwej reakcji na zbrodnie wojenne władz Kijowa i rażące naruszenia reżimu zawieszenia broni” – poinformowało przedstawicielstwo ŁRL w WCKiK.

Poza tym, na tym samym odcinku frontu,USZ rozlokowały transportery opancerzone w pobliżu budynków mieszkalnych w miejscowościach Zołotojee i Zołotoje-4.

Poinformowała o tym służba prasowa Wydziału Milicji Ludowej ŁRL:

„W rejonie odpowiedzialności 92 samodzielnej brygady zmechanizowanej Ukraińskich Sił Zbrojnych odnotowano obecność trzech transporterów opancerzonych BTR-70 na terenie prywatnych gospodarstw domowych w osadach Zołotoje i Zołotoje-4”.

Poza tym, zgodnie z wczorajszym raportem SMM OBWE, na donieckim odcinku frontu, obserwatorzy odnotowali obecność sprzętu USZ poza obszarami składowania, w strefie bezpieczeństwa oraz bezpośrednio na obszarach mieszkalnych:

– ️4 wieloprowadnicowe systemy rakietowe (BM-21 Grad, 122 mm) zainstalowane na kolejowej platformie towarowej w pobliżu miejscowości Kondratowka,
– ️12 szt. prawdopodobnie dział przeciwpancernych (MT-12 Rapier, 100 mm), 4 zestawy rakiet przeciwlotniczych (nieznanego typu), 4 systemy rakiet wielokrotnego startu (BM-21 Grad, 122 mm) zainstalowane na kolejowej platformie towarowej w pobliżu wsi Drużkowka,
– ️2 bojowe wozy opancerzone (BMP-1 ) w pobliżu dzielnicy mieszkalnej w miejscowości Nowosełowka,
– ️10 bojowych wozów opancerzonych (BMP – 1) w pobliżu osady Leninskoje (ukraińskie Piwdiennoje).

Ponadto, USZ w ciągu minionej doby przeprowadziły następujące ostrzały: o godzinie 12:25, z kierunku Sławnoje w stronę Jelenowki- na południe od Doniecka, przy użyciu moździerza kaliber 60 mm (20 min),o godzinie 12:25, z kierunku Leninskoje w stronę terenu osiedla mieszkaniowego przy kopalni im. Gagarina- na obrzeżach Gorłówki, przy użyciu ręcznego granatnika przeciwpancernego RPG-7 (3 granaty), o godzinie 15:30, z kierunku Piasków w stronę wsi Wiesiełoje- na północno zachodnich obrzeżach Doniecka, przy użyciu automatycznego granatnika AGS-17 (3 granaty), o godzinie 15:32, z kierunku Pawłopola w stronę Ukraińskoje- na południowym odcinku frontu, przy użyciu automatycznego granatnika AGS-17 (15 granatów), o godzinie 17:45, ponownie z kierunku Piasków w stronę Wiesiełoje, także przy użyciu automatycznego granatnika AGS-17 (5 granatów), o godzinie 19:00, z kierunków wsi Szumy w stronę osiedla mieszkaniowego przy kopalni 6/7- na obrzeżach Gorłówki, przy użyciu ręcznego granatnika przeciwpancernego RPG-7 (3 granaty), o godzinie 19:20, z kierunku Lebiedyńskoje w stronę Sachanki, na południowym odcinku frontu, przy użyciu podwieszanego granatnika GP-25 (4 granaty), no i na koniec o godzinie 21:55, ponownie z kierunku Pawłopola w stronę Nabiereżnoje, przy użyciu przeciwpancernego granatnika RPG-7 (5 granatów).

W sumie, w ciągu minionej doby na donieckim odcinku frontu, USZ 8 razy naruszyły warunki rozejmu, w wyniku czego na terytorium DRL spadło 58 pocisków, uszkadzając dwa domy jednorodzinne w miejscowości Jelenowka znajdujące się przy ulicy Przejezdnej nr. 95 i 108.

Poniżej jeszcze film ilustrujący aktualną sytuację na ługańskim odcinku frontu:

*

Poniżej jeszcze raport za ostatnią dobę, sporządzony przez centrum prasowe ukraińskiego sztabu generalnego prowadzącego operację pacyfikacyjną przez połączone siły (Операція об’єднаних сил / Joint forces operation- OOS/JFO) ukraińskich formacji zbrojnych w Donbasie, na temat aktualnej sytuacji wzdłuż linii frontu:

Операція об’єднаних силп/Joint forces operation

2 min.

„Ранкове зведення щодо ситуації в районі проведення операції Об’єднаних сил станом на 7.00 26 лютого 2021 року.

Сала Україні!

Протягом минулої доби, 25 лютого, збройні формування Російської Федерації десять разів порушили режим припинення вогню в районі проведення операції Об’єднаних сил, в тому числі – і з забороненого озброєння. Так, використавши міномети 82-го калібру та великокаліберні кулемети, окупанти вели прицільний вогонь неподалік ЛЕБЕДИНСЬКОГО.

Найчастіше противник обстрілював наших воїнів в районі населених пунктів ЖОЛОБОК, СЛАВНЕ та ПІСКИ. На цих напрямках ворог відкривав вогонь з гранатометів різних систем, великокаліберних кулеметів та стрілецької зброї.

Поблизу ПАВЛОПОЛЯ російсько-окупаційні війська вели прицільний вогонь з автоматичних станкових та ручних протитанкових гранатометів, а також – стрілецької зброї.

Неподалік ЛУГАНСЬКОГО збройні формування РФ провокували наших воїнів неприцільними пострілами з ручного протитанкового, а біля ШУМІВ – станкового протитанкового гранатометів.

Метою провокацій окупантів минулої доби було створення осередків напруження вздовж всієї лінії розмежування та дискредитація ЗС України безпідставними звинуваченнями у порушенні режиму припинення вогню, для цього окупанти традиційно використовували маніпуляції з введенням режиму тиші.

Для блокування вільного перетину громадянами КПВВ „Оленівка-Новотроїцьке”, напередодні дня його відкриття російсько-окупаційними військами, противник вдався до відвертих вогневих та інформаційних провокацій в районі Оленівки. Для посилення пропагандистського ефекту російськими найманцями використовуються усі можливі заходи, у тому числі відверта брехня та фабрикуються матеріали для показу на російських інформаційних ресурсах.

Станом на 7 годину ранку 26 лютого, обстановка в районі проведення операції Об’єднаних сил залишається контрольованою. З боку російських окупантів було зафіксовано одне порушення режиму припинення вогню. Так, в районі населеного пункту ПІСКИ противник відкривав вогонь в бік наших позицій зі стрілецької зброї.

Про всі факти порушень збройних формувань РФ повідомлено представників ОБСЄ через Українську сторону СЦКК. Бойових втрат серед наших воїнів немає.

Сала Україні!

ПІДСУМКИ ЗА МИНУЛУ ДОБУ.

У районі проведення операції Об’єднаних сил виконують завдання й інші складові сил оборони.

Так, минулої доби, 26 лютого, представники Національної поліції України зі складу ОС зафіксували 69 адміністративних правопорушень. Підрозділами поліції зведених загонів перевірено 5485 транспортних засобів та 4890 осіб. На причетність до збройних формувань Російської Федерації до територіальних підрозділів особи не доставлялись.

Минулої доби через контрольний пункт в’їзду-виїзду «Станиця Луганська» на тимчасово окуповану територію України прослідувала 848 осіб, на підконтрольну Україні територію прибуло 809 осіб.

Сала Україні!„

https://www.facebook.com/pressjfo.news/

***

Na zakończenie kilka aktualnych filmów:

***

©Powyższy tekst jest chroniony prawem autorskim. 

Wykorzystanie, jego części lub całości, tylko pod warunkiem podania linku do źródła.