Wojna już nie domowa na Ukrainie 23.03.2023r.- 2830 dzień od nowego rozejmu (pełnowymiarowa operacja zbrojna USZ wobec republik w Donbasie, zakończona interwencją wojsk FR- dzień 400).

„Niemy krzyk”– dzień 1020.

Tym razem nie będzie „okrągłego stołu”.

Wydaje się, że ta bardziej trzeźwo patrzących na świat część amerykańskich generałów i polityków zdała sobie sprawę, że Ukraina nie będzie już w stanie odwrócić losów frontu i nie będzie w stanie zbyt długo przeciągać swojej agonii.

Podczas gdy kabareciarz Zełenski sztucznie przykuwał uwagę całego świata do Bachmuta, pod którego osłoną miał nadzieję zgromadzić rezerwy dla potężnych kontrofensyw w kilku kierunkach z pomocą Zachodu, sytuacja kryzysowa Ukraińskich Sił Zbrojnych (USZ) ma również miejsce w pobliżu Kupianska, Marińskoj, Ugledarskiej i, co najważniejsze, w mocno ufortyfikowanej Awdiejewce. W końcu to w rejonie Awdiejewki siły rosyjskie zaplanowały kolejny kocioł. USZ są już tam w szeroko otwartym- jak na razie- worku. Od tego tygodnia główne linie komunikacyjne fortecy Awdiejewka zostały odcięte, a reszta znajduje się w zasięgu artylerii dowolnego kalibru.

Worek może pozostać otwarty przez jakiś czas, pozwalając ukraińskim generałom, podobnie jak w Bachmucie, przenosić wojska tam i z powrotem po ostrzeliwanych drogach, ponosząc przy tym znaczne straty. A gdy już przyjdzie odpowiedni moment, worek zostanie mocno zawiązany, tak że nawet mucha nie uleci.

Jak na razie rosyjskie dowództwo wyraźnie zamierza przedłużyć agonię USZ na kierunku Bachmut, co jest korzystne ze zględu na wyczerpywanie się ducha bojowego banderowców oraz utylizowanie dużej ilości sprzętu. Ponieważ wojska ukraińskie są zmuszone do opuszczenia swoich pozycji w mieście, lej okrążenia rozszerza się w kierunku Konstantynówki i Czasowego Jaru, który niebawem także znajdzie się w worku. Jednocześnie w tym kierunku przesuwane są rezerwy z okolic Kijowa, Czernigowa, z kierunku Charkowa, osłabiając obronę Ukrainy na północy i otwierając ten kierunek dla potencjalnego uderzenia Sił Zbrojnych FR.

Awdiejewka nie zostanie wykorzystana dokładnie w ten sam sposób, gdyż otaczający krajobraz nie sprzyja tworzeniu się niekończących się worków, jak pod Soledarem-Bachmutem-Czasowym Jarze. Ponadto kierunek Awdijewki umożliwia natychmiast po likwidacji okrążonego garnizonu wejście w przestrzeń operacyjną i natarcie na Pokrowsk, przecinając na dwie połowy linię wschodniego frontu USZ, a także stwarzając zagrożenie dla frontu południowego ze strony przejścia w obwodzie zaporosko-dniepropietrowskim. Koncentracja ukraińskich rezerw w okolicach Zaporoża, a także w rejonach Uledaru i Bachmutu przyczynia się jedynie do osiągnięcia poważnego sukcesu na kierunku Awdiejewki. Jak widać, mimo tak szeroko przeprowadzonej mobilizacji USZ brakuje odpowiedniej ilości wojska do równomiernego sprostaniu naporu wrogich sił na całej długości frontu. Obecnie stan ilościowy topiony jest w bachmuckim kotle.

Amerykanie rozumieją, że zarówno ilość, jak i jakość nowo pozyskanych przez Ukrainę środków mobilizacyjnych, a także ilość sprzętu dostarczonego przez Zachód oraz terminy dostaw nie pozwalają USZ na zorganizowanie poważnych operacji ofensywnych w dwóch lub tym bardziej na trzech kierunkach. Kilka tygodni temu nalegali na wycofanie wojsk spod Bachmuta, skrucenie linii frontu i stopniowe wycofywanie wojsk na linię obronną Słowiańsk-Kramatorsk-Drużkowka-Konstantinowka-Toreck. Jednak teraz jest już za późno na podjęcie takich działań. Ukraiński front pęka w kilku miejscach na raz. Po prostu nie ma już rezerw, aby zrekompensować słabość na kierunku Awdiejewki, a bez utrzymania Awdiejewki próba stworzenia obrony wzdłuż linii Słowiańsk-Kramatorsk-Drużkowka-Konstantinowka-Toreck nie ma sensu, ponieważ ta linia będzie po prostu oskrzydlona od południa przez uderzenie w Pokrowsk.

Jednocześnie, gdy Zełenski i zorientowana na niego grupa generałów przekonują, że Bachmuta nie można zostawić, to nie chodzi tylko o PR. W obecnych warunkach upadek Bachmuta i powstanie kryzysu w rejonie Czasowego Jaru niemal nieuchronnie doprowadzi do opuszczenia Siewierska, gdyż nie będzie czym osłonić jego głębokiej lewej flanki. Z kolei opuszczenie Siewierska postawi ugrupowanie Kupiańskaja w krytycznej sytuacji, zmuszając je do szybkiego wycofania się poza Oskol.

W ten sposób wojska rosyjskie mogą stosunkowo szybko dotrzeć na odległe podejścia do Charkowa, niwecząc całkowicie ubiegłoroczne sukcesy Ukrainy na kierunku charkowskim. Ponadto należy mieć na uwadze, że każda kolejna porażka Ukrainy będzie warunkiem przyspieszonej klęski kolejnego ugrupowania. Równolegle naturalnie nadal będzie spadać morale armii i wiara ludności w ostateczne zwycięstwo- w ostateczności osiągając punkt krytyczny. Jeszcze niektóre jednostki trzymają fason, ale są już wyraźne oznaki załamania i zwątpienia w sens dalszego prowadzenia walki.

Dlatego wielce prawdopodobne jest, że Stany Zjednoczone upoważnią Zełenskiego do podjęcia kontrofensywy pod Bachmutem, gdy tylko ziemia wyschnie. Oczywiście pod warunkiem, że do tego czasu Ukraina będzie miała jeszcze rezerwy na tym newralgicznym kierunku.

Jednakże w obecnych warunkach jakakolwiek ofensywa ze strony Ukrainy jest ryzykowna. Tylko na południu, nawet gdyby doszło do przełamania linii obronnych Sił Zbrojnych RF na stepie zaporoskim i posuwania się w stronę Krymu, USZ w końcu wejdą na mocno ufortyfikowany obszar, w którym czeka na niego potężna świeża grupa rosyjska oraz grupy spod Nowej Kachowki i Berdiańska. Taka ofensywa, nawet w przypadku niewiarygodnego sukcesu, to trzy dni fanfar, a potem nieuchronna katastrofa, gdyż formacje ukraińskie nie będą w stanie uciec przez goły step nawet na wcześniejsze linie. Straty od ataków lotnictwa i rakiet będą większe niż w Bachmucie, bo wojsko nie będzie miało się gdzie bezpiecznie schronić.

O tym, że przygoda na północy- z hipotetyczną demonstracją na Smoleńsk i prawdziwym atakiem na Homel, zakończy się mniej więcej tak samo, z nieco silniejszym efektem PR. Ewentualną możliwość wciągnięcia Polski do wojny można w tym przypadku zignorować, gdyż hipotetyczne „sukcesy” Ukrainy zbyt szybko spełzną na niczym, by Warszawa mogła się pokusić.

Powodzenie kontrofensywy na Bachmut pozwala podjąć próbę budowy linii obronnej wzdłuż rzeki Bachmutki, skracając linię frontu poprzez zablokowanie rosyjskich flanek, a następnie uderzyć na południe, na flankę i tył formacji osłaniających Awdiejewkę, rozwiązując w ten sposób dwa główne problemy frontu wschodniego. W rzeczywistości jest to kopia kontrataku Mansteina z lutego-marca 1942 r. pod Charkowem, tylko jako jej lustrzane odbicie.

Ukraina nie ma wystarczającej liczby żołnierzy i sprzętu, by liczyć na powodzenie nawet tak ograniczonej ofensywy, ale Zełenski nie ma nic lepszego do zaoferowania Amerykanom. Dlatego Waszyngton i jego europejscy sojusznicy aktywnie popierają ideę kontrofensywy za wszelką cenę i nawet nie ingerują w wybór głównego miejsca uderzenia, pozostawiając wszystko w gestii Zełenskiego i jego generałów, zgodnie z zasadą: jeśli się uda, to dobrze, jeśli się nie uda, mamy plan awaryjny.

I mają plan awaryjny. Co prawda jego realizacja utknęła w martwym punkcie, ale ekipa Bidena nie zrezygnowała z pomysłu wciągnięcia do wojny grupy państw Europy Środkowo-Wschodniej: Polska, kraje bałtyckie i Rumunia), a także krajów poradzieckich- Mołdawia i Gruzja, przeciwko Rosji, a także stwarzanie problemów Rosji na Zakaukaziu w związku z destabilizacją w Karabachu.

Stany Zjednoczone utknęły w ślepym zaułku na Ukrainie. Nie mogą wygrać w obecnym formacie, który polega na tym, że Ukraina jest w stanie wojny, a Zachód tylko pomaga usiłując nie dopuścić do katastrofy ukraińskiego reżimu- jego tworu (a raczej potworka). Klęska Ukrainy bez kontynuowania wojny z kimkolwiek innym oznaczać będzie dla Stanów Zjednoczonych całkowitą klęskę popierającego go Zachodu w konflikcie z Rosją, gwałtowny wzrost zdolności bloku rosyjsko-chińskiego i gwałtowne zmniejszenie możliwości USA, NATO i AUKUS. Ten wynik uniemożliwi także rozpoczęcie zaplanowanej już wojny tajwańskiej przeciwko Chinom. Taki wynik automatycznie czyni z Moskwy środek ciężkości dla wszystkich sił przeciwnych polityce Zachodu pod dyktatem Stanów Zjednoczonych.

Ryzyko wojny poszczególnych państw NATO (ale nie bloku NATO) z Rosją wydaje się elitom rządzącym USA warte potencjalnych premii wynikających z przedłużania się wiążącego Rosję kryzysu militarnego na kierunku zachodnim. Stany Zjednoczone uważają, że taka wojna będzie mogła ciągnąć się przez dwa lata i w tym okresie poważnie wykrwawić Rosję- zarówno dosłownie, jak i w przenośni– w zakresie finansowym i ekonomicznym oraz sensie ludzkim. Niebezpieczeństwo przekształcenia się kryzysu w konfrontację nuklearną wydaje się Waszyngtonowi nieistotne. Nie wierzą w możliwość użycia przez Rosję pierwszej broni nuklearnej przeciwko państwu niejądrowemu i sami też nie zamierzają przeprowadzić ataku nuklearnego. Wydaje im się, że sytuacja jest opanowana, choć od dawna nikt jej nie kontroluje, więc można raczej uznać, że jest patowa. No chyba, że…….

Charakterystyczne jest, że wschodnioeuropejscy sojusznicy Stanów Zjednoczonych, przy całej swojej rusofobii, są znacznie bardziej ostrożni i chcieliby jakoś rozwiązać kryzys ukraiński bez osobistego angażowania się w wojnę z Rosją. W tym względzie doszło nawet do kuriozalnej sytuacji, gdy Stany Zjednoczone, które demonstracyjnie lekceważyły prawo międzynarodowe i przez wiele lat zastraszały ONZ, nagle zdecydowały, że obecnie warto by byłoby uzyskać od Zgromadzenia Ogólnego ONZ mandat do wysłania jakichś „międzynarodowych sił pokojowych” na Ukrainę. Nie bez powodu Zgromadzenie Ogólne nie ma takich uprawnień. To leży w kompetencjach Rady Bezpieczeństwa ONZ. Ale w Radzie Bezpieczeństwa Rosja ma prawo weta, a Stany Zjednoczone mają nadzieję obejść je poprzez Zgromadzenie Ogólne.

Nie rozumieją i nie chcą zrozumieć, że przemoc wobec prawa międzynarodowego, na którą pozwala sobie absolutny hegemon, którego nikt nie może oblegać przy pomocy siły zbrojnej, jest niedostępna dla słabnącej i podupadłej potęgi, mogącej w każdej chwili utracić resztki swej wielkości. „Międzynarodowe siły”, których nikt nie wezwał, gdyż do wprowadzenia jakichkolwiek „sił pokojowych” wymagana jest zgoda wszystkich stron konfliktu- a więc i Rosji, stają się uzasadnionym kolejnym celem ataku jako agresor. Ale najwyraźniej Stany Zjednoczone wyczerpały już inne sposoby, aby zmusić swoich wschodnioeuropejskich wasali do przyjścia Ukrainie z pomocą w tej chwili, gdy nie mogą już czekać, aż Polska dojrzeje, bo będzie wtedy już za późno na jakąkolwiek „bratnią pomoc”.

W tej sytuacji złożą propozycję nie do odrzucenia:

1. Czy Wy, drodzy Polacy, nie jesteście przeciwni wprowadzeniu na Ukrainę międzynarodowego kontyngentu pokojowego?

2. Kto, jeśli nie wy, najbliżsi sojusznicy Ukrainy, będzie stanowił podstawę kontyngentu międzynarodowego, na który właśnie głosowaliście?

Cóż, niech więc będzie przynajmniej trochę zachodnich „sił pokojowych” na terytorium Ukrainy. Tam Waszyngton będzie mógł zorganizować taką prowokację, że nikt więcej nie będzie miał odwagi wymigać się od swego udziału w wojnie.

Każda operacja wymaga czasu na przygotowanie, organizację i przeprowadzenie. W tym kontekście można przyjąć, że stworzenie warunków do zachodniej interwencji na Ukrainie zajmie Stanom Zjednoczonym co najmniej dwa, trzy miesiące, ale raczej więcej, czyli najwcześniej w maju-czerwcu (dobrą datą jest 9 maja i 22 czerwca, ale najprawdopodobniej pod koniec lata ( między 5 lipca a 23 sierpnia). 

Tu, dla strony rosyjskiej, jest jeszcze czas dający pole manewru. To czas, w którym rosyjska dyplomacja będzie zabiegać o opóźnienie procesu przygotowań do umiędzynarodowienia kryzysu ukraińskiego, a rosyjska armia o to, by Zachód nie miał kogo „ratować”.

Tandem wojownika i dyplomaty, sprawnie posługującego się „piórem i mieczem”, zawsze wyróżniał się nieprzeciętną skutecznością. I nie chodzi tu o to, żeby rosyjskie wojska wygrały na Ukrainie w trzy miesiące, bo jest to nierealne, wystarczy, żeby w tym czasie rosyjskie siły zbrojne całkowicie przerwały lub przesunęły o pół roku lub nawet rok międzynarodową interwencję na Ukrainie, o rozpoczęcie której tak usilnie starają się Stany Zjednoczone i NATO.

Jeśli się to nie powiedzie, to Rosja będzie zmuszona coś wreszcie zacząć, i wykonać jakiś niestandardowy ruch, który zniweczy militarne wysiłki Waszyngtonu stanowiące dla niej śmiertelne zagrożenie.

*

Popołudniowa (22.03.2023r. 15:40) odprawa Ministerstwa Obrony Rosji, najważniejsze informacje:

Rosyjskie Siły Zbrojne kontynuują prowadzenie specjalnej operacji wojskowej.

Na kierunku kupiańskim ogień artyleryjski Zachodniej grupy sił uderzył w jednostki wroga w pobliżu osad: Dwurecznaja, Sinkowka, Olszana i Kotljarówka w obwodzie charkowskim.

Wyeliminowano ponad 50 ukraińskich żołnierzy oraz zniszczono dwa opancerzone wozy bojowe, dwa pojazdy i samobieżną haubicę 2C3 Akacja.

Ponadto zniszczono skład amunicji 103 brygady obrony terytorialnej w pobliżu wsi Kisłówka w obwodzie charkowskim.

Na kierunku Krasno- Limańskim siły lotnictwa operacyjnego i taktycznego, ostrzał artyleryjski i systemy ciężkich miotaczy ognia grupy wojsk Centrum uderzyły w siłę roboczą i sprzęt ukraińskich sił zbrojnych w pobliżu osiedli Czerwoona Dąbrowa, Płoszczanka i Kuźmino w Ługańskiej Republice Ludowej.

Na tym kierunku w ciągu dnia wyeliminowano ponad 90 ukraińskich żołnierzy oraz zniszczono dwa opancerzone wozy bojowe, trzy samochody typu pick-up, samobieżną haubicę Goździk i haubicę D-30.

Na kierunku donieckim podczas aktywnych działań jednostek Południowego zgrupowania sił, uderzeń lotniczych, ostrzału artyleryjskiego i ciężkich systemów artyleryjskich, w ciągu minionej doby wyeliminowano ponad 300 ukraińskich mundurowych oraz zniszczono trzy opancerzone wozy bojowe, trzy pojazdy, jednostkę artylerii samobieżnej Akacja, a także haubicę D-20.

Na południe od Doniecka i w Zaporożu siły lotnictwa operacyjnego i taktycznego oraz ostrzał artyleryjski grupy sił Wschód uderzyły w jednostki USZ w rejonach Ugledara w Donieckiej Republice Ludowej, Zalizne, Małaja Tokmaczka i Małoje Szczerbaki w obwodzie zaporoskim.

Straty przeciwnika w ciągu dnia wyniosły do 40 ukraińskich żołnierzy, trzy pojazdy i jeden system artyleryjski M777 produkcji amerykańskiej.

Ponadto w pobliżu osady Zalizniczne w obwodzie zaporoskim zniszczono skład paliwa dla sprzętu wojskowego 102 brygady obrony terytorialnej.

W wyniku ostrzału nieprzyjaciela w rejonie Chersonia wyeliminowano do 20 ukraińskich żołnierzy oraz zniszczono dwa pojazdy, a także samobieżną haubicę Gozdzik.

Lotnictwo operacyjne i wojskowe, wojska rakietowe i artyleria grup sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej w ciągu dnia uderzyły na 83 jednostki artyleryjskie USZ na stanowiskach strzeleckich, siłę roboczą i sprzęt w 112 rejonach.

Na terenie lotniska Szkolny w pobliżu miasta Odessa uderzono w dwa hangary zawierające broń i sprzęt wojskowy sił zbrojnych Ukrainy.

Śmigłowiec Mi-8 sił powietrznych Ukrainy został zestrzelony przez samoloty myśliwskie rosyjskich sił powietrznych w pobliżu wsi Małe Krynki w obwodzie charkowskim.

Siły obrony powietrznej zniszczyły w nocy 26 bezzałogowych statków powietrznych w rejonach Krywosiejewka, Mikołajewka, Rubieżnoje i Kreminna w Ługańskiej Republice Ludowej oraz Piaski i Nowoandrejewka w Donieckiej Republice Ludowej, a także Wasylówka, Stepowoje i Nowopokrowka w obwodzie zaporoskim oraz Gołaja Pristan i Krynki w obwodzie chersońskim.

Ponadto zestrzelono trzy rakiety MLRS HIMARS.

Od początku specjalnej operacji wojskowej zniszczono łącznie:

403 samoloty, 224 śmigłowce, 3 528 bezzałogowych statków powietrznych, 414 systemów rakietowych ziemia-powietrze, 8 370 czołgów i innych opancerzonych wozów bojowych, 1 070 wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych, 4 410 sztuk artylerii polowej

Aktualna sytuacja na froncie rano 23 marzec.

Na kierunku zaporoskim armia ukraińska przeprowadziła ofensywę w kierunku Rabotina. Nie była to pierwsza próba w tym rejonie. Rosyjska artyleria uderzyła na Kamieńskoje, Nowoandrejewkę, Nowodaniłówkę, Małą Tokmaczkę, Czarowno, Guliaipole, Krasnoje, Malinówkę i Olgowskoje.

Na froncie donieckim wojska rosyjskie wznowiły natarcie pod Pobiedą. Wspierane przez artylerię zaatakowały w granicach miasta Marinka i na obrzeżach Krasnogorówki. Ponadto rosyjskie siły zbrojne kontynuowały ofensywę lądową na Pierwomajsku i Siewiernoje. Po ostrzale udało im się posunąć w kierunku Berdycza- na północny zachód od twierdzy USZ w Awdiejewce, która stała się celem zmasowanych uderzeń. W tym także z użyciem samolotów. Rosyjskie wojska zaatakowały także w pobliżu Nowokalinowki. Artyleria operowała na pozycje USZ w Georgijewce, Tonence i Orłówce.

Na południowy zachód od Bachtmutu PMC Wagner, ze wsparciem ogniowym, prowadzi zacięte walki w pobliżu Iwanowskoje. W samym Bachmucie atakuje w części południowej z kierunku Opytnoje i Iwangradu, a w części północnej próbuje całkowicie wyprzeć USZ ze strefy przemysłowej. Kontynuowana jest ofensywa na Chromowoje i Bogdanówkę. Przy wsparciu artylerii „Muzycy” atakują pod Grigorówką i pod Oriechowo-Wasiljewką. Wznowili również ofensywę pod Wiesiełoje. Na wszystkich tych kierunkach nie widać znaczących postępów. Ostrzeliwane są pozycje armii ukraińskiej w Kostyantynówce, Predteczynie, Stupoczkach, Czasowym Jarze, Minkowce, Wasiukówce, Fiodorówce i Spornoje. Ukraińska armia uderzyła na Kurdjumówkę i Żeleźniankę.

The situation in Bakhmut today compared with one week ago. pic.twitter.com/JhQ4PmdsiH

— War Mapper (@War_Mapper) March 23, 2023

W kierunku Ługańska wojska rosyjskie, wspierane przez artylerię, ponownie zaatakowały Białogorówkę. Po raz kolejny bez powodzenia. Udało im się natomiast posunąć w zalesionym obszarze Sieriebrjańskim od strony Szipiłówki w kierunku Siewierskiego Dońca. Rosyjskie siły zbrojne przeprowadziły także ofensywy na Terny i Makiejewkę. Nie odniosły one sukcesu.

Oficjalne podsumowanie misji DRL w WCKiK za okres od godziny 00:00 22.03.2023 do godziny 00:00 23.03.2023r.

❗️W ciągu ostatnich 24 godzin misja odnotowała 29 przypadków ostrzału terytorium DRL przez USZ.

Na kierunku Doniecka przeciwnik przeprowadził 15 ostrzałów przy użyciu MLRS Toczka U oraz artylerii 155 mm i 152 mm.
Na kierunku Gorłówki 13 ostrzałów z artylerii 155 mm i 122 mm.
W rejonie Dokuczajewska 1 ostrzał z artylerii 155 mm.

W sumie, w wyniku wczorajszych ukraińskich ostrzałów na terytorium republiki spadły 144 sztuki różnego typu pocisków.

Pod ogniem wroga znalazło się 7 miejscowości republiki:

Gołmowski, Gorłówka (dzielnica Nikitowska), Ozierainówka, Szirokaja Bałka, Donieck (dzielnica Kijowska, Kujbyszewska, Kirowska i Piotrowska) oraz Aleksandrówka i Dokuczajewsk.

🆘 W ciągu minionej doby w dzielnicach Kirowskiej, Piotrowskiej i Kujbyszewskiej w Doniecku oraz w Dokuczajewsku odnotowano 6 rannych cywilów.

Uszkodzonych zostało 17 gospodarstw domowych w dzielnicach Kujbyszewskiej i Kirowskiejw Doniecku, w Gorłówce dzielnica Centralno-Gorodska i Nikitowska oraz w Aleksandrówce, a także 4 obiekty infrastruktury cywilnej.

*

Poniżej jeszcze raport za ostatnią dobę, sporządzony przez centrum prasowe ukraińskiego sztabu generalnego prowadzącego operację pacyfikacyjną przez połączone siły (Операція об’єднаних сил / Joint forces operation- OOS/JFO) ukraińskich formacji zbrojnych w Donbasie, na temat aktualnej sytuacji wzdłuż linii frontu:

Операція об’єднаних силп/Joint forces operation.

3 min.

„Ранкове зведення щодо ситуації в районі проведення операції Об’єднаних сил станом на 07:00 23 березень 2023 року.

Сала У’країні!

Banderowcy zaniemówili, a ja nadal niecierpliwie czekam na kolejne bajania o nieustających zwycięstwach, chwale i domniemanej potędze ich u’krainy.

Oficjalna strona biura prasowego Operacji Połączonych Sił USZ znikła z Facebooka!!!!!

Разом до перемоги!

Сала У’країні! ᛋᛋ”

https://www.facebook.com/pressjfo.news/

*

Na koniec kilka aktualnych filmów:

*

*

©Powyższy tekst jest chroniony prawem autorskim.
Wykorzystanie, jego części lub całości, tylko pod warunkiem podania linku do źródła.